رقیه فاتح شام است چشم دشمن کور چه عاشقانه پدر می کند تماشایش که زنده است جهان با دم مسیحایش صلابتش به عمو رفته است این بانو! خلاصه ی علی و فاطمه ست سیمایش رواست سجده کند آسمان به چادر او رواست گریه کند ابر پای نجوایش رقیه فاتح شام است، چشم دشمن کور! که زیر و رو شده افلاک با رجزهایش کدام طایفه این گونه می توانستند یزید را بِنِشانند بر سرجایش شبیه مادر خود راه می رود یعنی هنوز آبله دارد رقیه در پایش بغل گرفته پدر را و تازه می فهمد چه کرده است سنان با گلوی بابایش هنوز هم که هنوز است غصه اش این است چه می‌کند سرِ نیزه عموی رعنایش ـــــــــــــــــــــــــــ 🇮🇷 ‌ 🌐 Women of the driving force of the Islamic Revolution