#رایحہ_ے_محراب #قسمت_سوم #عطر_مریم #بخش_دوم . چند روز پیش دستپختشو خوردم بہ از دستپخت شما و ماہ گل خانم نباشہ ڪمتر هم نیس! نقاشے هم ڪہ میڪشہ،قرارہ خانم دڪترم بشہ! چہ هنرے از این بالاتر ڪہ قرارہ دستاش دوا و درمون درد و مرض مردم باشن؟! این را ڪہ عمو باقر گفت بے اختیار نگاهے بہ انگشت هاے ظریف و سفیدم انداختم. با صداے عمو باقر بہ خودم آمدم. _بسم اللہ! شروع ڪنین. چشم دوختہ بودم بہ بزرگترهاے جمع تا لقمہ بگیرند سپس من و ریحانہ شروع ڪنیم. همہ ڪہ لقمہ اے برداشتند،قاچ هندوانہ اے برداشتم و مشغول خوردنش شدم‌. ریحانہ با ذوق چشم بہ نیم رخم دوخت. _از چند روز دیگہ ڪہ ماہ شعبان شروع بشہ باید ڪوچہ رو چراغونے ڪنیم. اینجا چقد خوشگل میشہ! عمو باقر ذوق و شوق ریحانہ را ڪہ دید سریع گفت:ببینیم خدا چے میخواد! متعجب از جملہ اے ڪہ گفت،بہ صورتش خیرہ شدم. _یعنے چے عمو؟! چشم هایش صورتم را ڪاویدند. _چے یعنے چے؟! _این ڪہ گفتین ببینیم خدا چے میخواد! _یعنے هرچے خدا بخواد دیگہ! بہ شرط حیات اگہ باشیم! مشڪوڪ سوال ڪردم:منظورتون فقط همین بود؟! سرش را تڪان داد،سنگینے نگاہ محراب را روے دوش چشمانم احساس ڪردم. آهستہ صورتم را بہ سمتش چرخاندم ڪہ نگاهش را بہ لقمہ ے در دستش دوخت! نگاهش یڪ جورے بود،یڪ جورے ڪہ انگار میخواست ذهنم را بخواند و جواب سوالے را بگیرید! چہ سوالے؟! نمے دانم! چهرہ اش بے اندازہ شبیہ بہ خالہ ماہ گل بود،صورتش سفید بود و موها و ابروهایش مثل آسمان شب سیاہ! چشمان قهوہ اے تیرہ و برق دارش را از خالہ ماہ گل داشت و قد و اندام ورزیدہ اش را از عمو باقر! شاید هم باید سوالاتم را از او مے پرسیدم،او امینِ حاج بابا و عمو باقر بود؛حتے ڪلید در انبارے مان را هم داشت. انبارے اے ڪہ من و ریحانہ و گاهے هم مامان فهیم اجازہ ے ورود بہ آن را نداشتیم! بعد از اتمام عصرانہ،حاج بابا و عمو باقر بہ حیاط پشتے رفتند تا ڪمے قدم بزنند. عمہ خدیجہ هم رفت تا با پسرش علے تماس بگیرد و بگوید تا چند روز دیگر خودش دنبالش بیاید! شاید پیش خودش گفتہ بود براے خواستگارے چہ ایامے بهتر از ماہ شعبان! مامان فهیم،خالہ ماہ گل و ریحانہ هم بہ آشپزخانہ رفتند تا ظرف ها را بشویند. محراب روے پلہ هاے سمت چپ ایوان نشستہ بود و فڪر مے ڪرد. نگاهے بہ اطراف انداختم و مردد بہ سمتش قدم برداشتم. گلویم را صاف ڪردم تا متوجہ حضورم بشود. نیم رخش را بہ سمتم برگرداند ولے چیزے نگفت. سڪوتش را ڪہ دیدم گفتم:میشہ بشینم؟! ابروهایش را بالا داد. _بلہ! بفرمایین! با فاصلہ ڪنارش نشستم و بہ پلہ ے زیر پایم خیرہ شدم. _یہ سوال بپرسم؟! با ڪمے تاخیر گفت:بپرسین! سرم را بلند ڪردم و بہ نیم رخش خیرہ شدم،تا چشم هایم را دید چشم پایین انداخت! راحت بہ صورت ریحانہ زل میزد و براے من سر پایین مے انداخت! پوزخند زدم،نفسے عمیقے ڪشیدم:چہ سَر و سِرے بین شما و حاج بابا و عمو باقرہ؟! پیشانے اش را بالا داد:ڪدوم سَر و سِر؟! _همین رفت و آمداے مشڪوڪ،پچ پچاتون،جلسہ هاتون تو انبارے! معلوم نیس تو اون انبارے دارین چے ڪار مے ڪنین! پوزخند زد:انبارے خونہ ے شماس از من مے پرسے خانم مارپل؟! من ڪہ از چیز مشڪوڪے خبر ندارم. با طعنہ گفتم:واقعا؟! جدے گفت:آرہ واقعا! لطفا دست از این بچہ بازیا بڪش! بزرگترا بہ فڪر شوهر دادنتن تو بہ فڪر فضولے! با چشم هاے درشت شدہ نگاهش ڪردم. _با چہ جراتے اینطورے حرف میزنے؟! صورتش را ڪامل بہ سمتم برگرداند:بہ جرات این ڪہ حڪم برادر بزرگترتو دارم اما تو همیشہ سوار خرِ شیطونے! عصبے خندیدم:اونوقت ڪے گفتہ شما برادر بزرگتر منے؟! براے این ڪہ حرصم را در بیاورد بیخیال لبخند زد:خودم بہ اضافہ ے همہ ے بزرگترا! خندیدم:گفتہ ے شما اصلا مهم نیس. همین ڪہ برادریو در حق ریحانہ ادا ڪردے ڪافیہ! پیشانے اش را بالا داد و بدون حرف بلند شد. _آقا محراب! مڪث ڪرد اما جوابے نداد. از روے پلہ بلند شدم و ڪنارش ایستادم. _اگہ جریان عمو اسماعیل براے حاج بابا و عمو باقر پیش بے... همراہ زبانش چشم هاے خشمگینش حرفم را بریدند. _اینا توهم شماس! شر برامون دُرُس نڪن! سپس سریع وارد خانہ شد! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے 🖤⃝⃡🖇️• #مدیࢪ ❥︎--᪥•༻🖤༺•᪥--❥︎ @Banoyi_dameshgh ❥︎--᪥•༻🖤༺•᪥--❥︎