💐🍃🌺 🍃🌺 🌺 #فنجـانی_چـاے_بـا_خـدا #قسمت_پنجاه ✍عثمان کلافه در اتاق راه میرفت. رو به صوفی کرد. - ارنست تماس نگرفت؟ صوفی سری به نشانه ی منفی تکان داد. هر جور پازلها را کنار یکدیگر میگذاشتم،به هیچ نتیجه ای نمیرسیدم. حسام،صوفی،عثمان،یان،و اسمی جدید به نام ارنست... اما حالا خوب میدانستم که تنهای تنها هستم در مقابل گله ای از دشمن. راستی کجای این زمین امن بود؟ عثمان سری تکان داد - ارنست خیلی عصبانیه. به قول خودش اومده ایران که کارو یه سره کنه. صوفی تمام این افتضاحات تقصیر توئه،پس خودتم درستش کن. تو رو نمیدونم اما من دوست ندارم بالا دستیا به چشم یه احمق بی دست و پا نگام کنن. چون نبودم و نیستم. میفهمی که چی میگم؟ این ماجرا خیلی واسه سازمان حیاتیه صوفی مانند گرگی وحشی به حسام حمله ور شد - مث سگ داری دروغ میگی،مطمئنم همه چیزو میدونی،هم جای دانیالو هم اسم اون رابطو عثمان با آرامشی نفرت انگیز صوفی را از حسام نیمه جان جدا کرد. - هی هی آروم باش دختر،انگار یادت رفته،ارزش این جونور بیشتر از دانیال نباشه،کمتر نیست. ناگهان گوشی عثمان زنگ خورد و او با چند جمله ی تلگرافی مکالمه را قطع کرد. سری تکان داد - ارنست رسید ایران.میدونی که دل خوشی از تو نداره.پس حواستو جمع کن. هر دو از اتاق خارج شدند و باز من ماندم و حسام. دیگر حتی دوست نداشتم صدای قرآنش را بشنوم. اما درد مهلت نمیداد. با چشمانی نیمه باز،حسام را ورانداز کردم. صدایم حجم نداشت - نمیخوای زبون باز کنی؟ تو هم یه عوضی هستی لنگه ی اونا،درسته؟ یان این وسط چیکارست؟رفیق تو یا عثمان؟ اونم الاناست که پیداش بشه،نه؟ رمقی در تارهای صوتی اش نبود - یان مُرده،همینا کشتنش، اگرم میبینی من الان زندم،چون اطلاعات میخوان. اینا اهل ریسک نیستن،تا دانیال پیداش نشه،منو شما نفس میکشیم باورم نمیشد