تعریف‌های متفاوت از عرفان اسلامی در میان شیعیان موجب شده تا قضاوت‌های متفاوتی در این‌باره صورت گیرد و به تبع آن دیدگاه‌های متفاوتی در حوزه عرفان اسلامی پدید آید. برخی نسبت عرفان را با تصوف تساوی دانسته و منظور ایشان از به کار بردن عرفان همان تصوف است. برخی دیگر عرفان را اعم از تصوف پنداشته و عده‌ای عرفان را مباین با تصوف قلمداد کرده‌اند. اما واقعیت آن است که «تصوف در تاریخ اسلام از ابوهاشم کوفی صوفی (متوفی 161 هجری قمری) در زمان امام سجاد (علیه السلام) شروع شد. درحالی که در روایت آمده است که حضرت علی (علیه السلام) با همین لفظ به عارف اشاره کردند.» [عرفان و تصوف؛ اختلاف‌ها و اشتراک‌ها، صص 330 و 331] اما تمام سخن آنجاست که وقتی برخی از شیعیان می‌خواند از عرفان بحث کنند، شروع آن را با تصوف یکی دانسته و به جای آنکه از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) و امیرالمومنین (علیه السلام) و حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) به عنوان متقدمین در این حوزه نام ببرند، از مشاهیر صوفیه همچون حسن بصری، رابعه عدویه، سفیان ثوری، شبلی و ... بحث کرده و منشا عرفان را چنین افرادی می‌دانند؟ #نقد_تصوف #شما_هم_به_بسیج_ولایت_بپیوندید ╭┅───🇮🇷✊🇮🇷┅╮    @Basijvelayat1 ╰┅──────┅ صفحه اینستاگرامی کجراهه: 🔉 https://www.instagram.com/p/B8rIFwsHFzD/?igshid=134ppfzragzot