آقایان و خانمهایی که نگران اخراج اساتید شده‌اید! تاریخ فقط دیروز نیست، پریروز هم هست!
🔹این روزها که برخی افراد و رسانه‌های معلوم‌الحال، موضوع اخراج تعداد معدودی از اساتید را به دست آویزی برای شانتاژهای رسانه‌ای خود تبدیل کرده‌اند یاد قصه پرغصه ۱۰ سال پیش خودم افتادم. آن روزها تازه از تز دکتری‌ام دفاع کرده بودم و با سوابق علمی که داشتم (سوابقی نظیر رتبه ۳ کنکور سراسری کارشناسی ارشد و رتبه ۱ فارغ‌التحصیلی دکتری معماری از دانشگاه علم و صنعت و مقالات متعدد علمی و ...) به استخدام دانشگاه علم و صنعت به عنوان عضو هیات علمی گروه معماری درآمدم. اما به فاصله حدود یک ترم و در اوایل دولت آقای روحانی، مدیران وقت گروه و دانشکده و دانشگاه، به جرم نابخشودنیِ اعتقادات مذهبی-سیاسی‌ام بنده را تقریبا از تمام حقوق قانونی‌ام محروم کردند؛ به نحوی که پس از یک سال، هم تمام درسهایم را حذف کردند و هم اجازه راهنمایی پایان نامه‌ها را از بنده سلب کردند و هم حتی از حضور در جلسات گروه محرومم کردند!
🔹دلیلش آن بود که از نظر آنها، یک استاد حزب‌اللهی (هر چقدر هم که رزومه علمی‌اش قوی باشد) برایشان وصله نچسب بود و نباید در گروه آنها حضور پیدا می‌کرد! حتی خاطرم هست که مدیر وقت گروه، طی نامه‌ای تحقیرآمیز و نامتعارف، جدول ساعات کاری‌ام را برایم تنظیم کرد و به صورت رسمی و مکتوب اعلام کرد که تعداد ساعات قابل توجهی از هفته را باید در دفتر گروه بنشینم و کارهای اداری آنها را انجام دهم!
🔹خلاصه فشارها را آنقدر زیاد کردند که "و ضاقت الارض و منعت السماء" را به عینه دیدم و احساس کردم دیگر حضورم در آن دانشگاه بی‌فایده است. باالاجبار تصمیم به استعفا گرفتم و به دانشگاه قم که آن روزها پذیرایم شد مهاجرت کردم. مهاجرتی که البته اکنون که درست می‌نگرم برایم برکات فراوانی داشت که مهمترینش توفیق همجواری با کریمه اهل بیت(ع) بود. اما آنچه هرگز فراموش نخواهم کرد رفتارهای غیر آکادمیک و سیاسی مدیران وقت دانشکده معماری و دانشگاه علم و صنعت بود که علاوه بر بنده، جمع قابل توجهی از سایر اساتید جوان مذهبی آن دانشگاه را به شدت تحت فشارهای گوناگون قرار دادند تا بلکه بتوانند آنها را به استعفا و در واقع اخراج خودخواسته وادار کنند!
🔹اما جالب آنکه رسانه‌ها و افرادی که این روزها به خاطر عدم تمدید قرارداد چند عضو هیات علمی که مشکل علمی داشته‌اند دائم قلم فرسایی می‌کنند و آسمان را به زمین می‌دوزند، آن روزها نه تنها در قبال ظلمی که به امثال بنده شد سکوت محض کردند بلکه حتی گاها از رفتارهای سیاسی و ظالمانه‌ای که با ما شد حمایت هم می‌کردند. اینها را ننوشتم که بگویم از استعفایم پشیمانم. اتفاقا خیلی هم از آن استعفا و مهاجرتم راضی‌ام و حالا هم که دائما برخی اساتید و مدیران و دوستان خوبم در دانشگاه علم و صنعت پیام می‌دهند که فضای مدیریتی دانشگاه عوض شده و اصرار می‌کنند که برگردم همواره پاسخ داده‌ام که دیگر به بازگشت به آن دانشگاه فکر نمی‌کنم؛ بلکه اینها را نوشتم تا به رسانه‌های معلوم‌الحالی که قصد دارند موضوع عدم تمدید قرارداد تعداد معدودی از اساتید را با شانتاژهای رسانه‌ای‌شان سیاسی جلوه دهند بگویم که آقایان و خانمها! تاریخ فقط دیروز نیست، پریروز هم هست و حافظه تاریخی امثال بنده هم هنوز آنقدر ضعیف نشده که فریب این نوع شانتاژهای رسانه‌ای و سیاسی کاری‌های شما را بخوریم!
محمدمنان رئیسی
دانشیار معماری دانشگاه قم و عضو سابق هیات علمی دانشگاه علم و صنعت، ۱۴۰۲/۷/۱۵
https://eitaa.com/Basir_MN