🟡 فِي مَوْقِف ضَنْکِ الْمَقَامِ، وَ أُمُور مُشْتَبِهَة عِظَام، وَ نَار شَدِيد کَلَبُهَا، عَال لَجَبُهَا، سَاطِع لَهَبُهَا، مُتَغَيِّظ زَفِيرُهَا، مُتَأَجِّج سَعِيرُهَا، بَعِيد خُمُودُهَا، ذَاک وُقُودُهَا، مَخُوف وَعِيدُهَا، عَم قَرَارُهَا، مُظْلِمَة أَقْطَارُهَا، حَامِيَة قُدُورُهَا، فَظيعَة أُمُورُهَا 🟤 سپس هنگامى که مردم به عرصه محشر مى آيند گنه کاران در برابر صحنه وحشتناکى قرار مى گيرند) در جايگاهى تنگ، در ميان مشکلاتى بزرگ و آتشى پرسوز که فريادش بلند، و زبانه هايش آشکار، غرّش آن پر هيجان، شعله هايش فروزان، خاموشى اش دور از انتظار، آتش گيره اش شعله ور، تهديدش مخوف، قرارگاهش (بر اثر دودهاى متراکم) تاريک و جوانبش تيره و ظلمانى، ديگهايش جوشان و امورش سخت و وحشتناک است 📚 نهج‌البلاغة، خطبه 190. https://eitaa.com/Basir_MN