🔴 ، باید بیش از اندوهِ فراق ماه رمضان باشد 🔻 سیّد بن طاووس رحمة الله علیه: در برخى از أدعیه وداع ماه مبارک رمضان، چنین دعا مى‌كنى كه من از جدايى و از دست رفتن ماه رمضان اندوهناك شده و تفضّل و عطاياى از دسته‌رفته‌ى آن، مرا به درد آورده است، غافل از اين‌كه بر اين اساس، تصديق دعا را از تو مى‌خواهند، به اين صورت كه نشانه‌ى اندوه و گرفتارى از چهره‌ات نمايان گردد. بنابراين، مراقب باش كه پایان ماه رمضان را با سخن دروغ در گفتار، و كاستى در كردار، به پايان نبرى. يكى از وظايف شيعه‌ى اماميّه، بلكه از وظايف امّت رسول اکرم (صلّى اللّه عليه و آله) اين است كه در اين اوقات، احساس وحشت و تنهايى نموده و در امثال اين مواقع بر روزگارِ دولت حضرت مهدى عجل الله فرجه كه از دستشان رفته است، غصّه بخورند؛ امامى كه اگر ظهور مى‌كرد به واسطه‌ى او به نيكبختى‌ها دست مى‌يافتند. تا با این حزن، خداوند جلّ جلاله ما را نسبت به صاحبانمان كه وسيله‌ى سعادت ما در دنيا و آخرت هستند، باوفا ببيند. زيرا مصيبت عدم ظهور او بر دين‌داران، از مصيبت از دست رفتن ماه رمضان بزرگ‌تر است. آيا اگر انسان پدر مهربان يا برادرى را كه پشتيبان صميمى او است يا فرزندى را كه نيكوكار و همدم او است، از دست مى‌داد، از فقدان او احساس وحشت و تنهايى نمى‌نمود و براى دورى او دردمند نمى‌شد؟! درحالى‌كه بهره بردن از اين‌ها كجا؟! و بهره‌مندى از حضرت مهدى عجل اللّه تعالى فرجه کجا؟! امامی که جانشين خاتم الانبیاء (صلّى اللّه عليه و آله) و امامِ عيسى عليه السّلام در نماز جماعت و ولايت، و برطرف‌كننده‌ى انواع گرفتارى و سامان دهنده امور همه‌ى موجودات است. 📚 إقبال الأعمال، ج ١ ص ٢۴٢ 🔻عبدالله بن دینار گوید امام باقر سلام الله علیه فرمودند: هیچ عیدی برای مسلمین نمی‌آید اعمّ از عید قربان و ، مگر آنکه حزنِ اهل بیت صلوات الله علیهم اجمعین تجدید می‌شود. گفتم چرا چنین می‌شود؟ فرمودند: زیرا می‌بینند حقّشان در دست دیگران است. 📚 علل الشرائع، ٢/٣٨٨، الکافی، ٤/١٦٩، تهذیب الاحکام، ٣/٢٨٩ 🔻علامه محمد تقی مجلسی رحمة الله علیه: حزن اهل بیت علیهم السّلام به خاطر مقامات دنیوی نیست، بلکه به این خاطر است که اگر حقّشان غصب نمی‌شد، مردم به وسیله آنان هدایت می‌یافتند و از نصایح و معارف آنان بهره‌مند می‌گشتند و به خاطر جهل و گمراهی هلاک نمی‌گشتند. 📚روضة المتّقين ٢/٧٤٩. 🔻علّامه محمدباقر مجلسی رحمة الله علیه: حکمت عید برای این است که مردم گِرد امام معصوم آیند و معالم دینشان را از ایشان اخذ کنند، امّا اهل بیت علیهم السّلام وقتی می‌بینند که حقّشان در دست سرانِ گمراهی است و مردم را از صراط مستقیم منحرف می‌کنند و به هلاکت و ضلالت می‌کِشانند، محزون می‌شوند. لذا این حزن بخاطر خودشان نیست، چراکه آنان در اوج سعادتند. 📚 مرآة العقول، ١٦/٤١١. https://eitaa.com/Basir_MN