✳️ علت هجرت امام به پاریس از زبان حاج سیداحمد خمینی ✅در آستانه سالروز هجرت امام خمینی به پاریس 🔸 هجرت امام به به جریاناتی که چند ماهی قبل از این تصمیم روی داد برمی‌گردد. با اوج‌گیری مبارزات مردم ایران، دو دولت و در جلساتی متعدد که در تشکیل گردید، به این نتیجه رسید که فعالیت امام نه تنها برای ایران که برای عراق هم خطرناک شده است. توجه مردم عراق به امام و شور و احساسات زائرین ایرانی چیزی نبود که عراق بتواند به آسانی از کنار آن بگذرد و بدین جهت آقای دعایی را خواستند تا خیلی روشن نظرات شورای انقلاب کشور عراق را به عرض امام برساند. 🔹آقای دعایی نظرات عراق را برای حضرت امام بیان داشت که خلاصه آن عبارت است از: _ حضرت‌عالی چون گذشته می‌توانید در عراق به زندگی عادی خود ادامه دهید ولی از کارهای سیاسی‌ای که باعث تیرگی روابط ما با ایران می‌گردد، خودداری نمایید. _ در صورت ادامه کارهای سیاسی باید عراق را ترک کنید. 🔸تصمیم امام معلوم بود رو کردند به من و فرمودند گذرنامه‌ من و خودت را بیاور و من چنین کردم. آقای دعایی عازم بغداد شد، ولی از گذرنامه‌ها خبری نشد. چندی بعد رئیس سازمان امنیت عراق خدمت امام رسید و مطالبی در ارتباط با روابط ایران و عراق، اوضاع عراق و منطقه و گزارش‌هایی از این دست را به عرض امام رسانید. ولی در خاتمه چیزی بیشتر از پیغام قبل‌شان نداشت. 🔹امام خیلی صحبت کردند که متأسفانه ضبط نشد، مثلاً فرمودند: من هرکجا بروم و (اشاره به زیلوی اتاقشان) فرشم را پهن کنم منزلم است و یا گفتند: من از آن آخوندها نیستم که تنها به خاطر زیارت دست از تکلیفم بردارم و از این قبیل. چندی گذشت و خبری نشد. احساسات مردم عراق و ایران در موقع تشرف امام به حرم مولای متقیان، صد چندان دیدنی بود. لذا منزلشان محاصره شد و کسی را حق ورود نبود. 🔸بیهوده ما را بیش از نه ساعت معطل کردند. در حالی‌که ما گفته بودیم که می‌خواهیم به بغداد برگردیم. امام عصبانی شدند و آنان را تهدید کرند. هر وقت من به آن‌ها می‌گفتم که چرا معطل می‌کنید می‌گفتند باید از بغداد خبر برسد. 🔹بعد از عصبانیت امام آن‌ها بلافاصله با بغداد تماس گرفتند و برخورد امام را با خودشان گفتند. امام به آن‌ها گفتند آنچه بر من در اینجا بگذرد به دنیا اعلام می‌کنم! این را هم به بغدادیون خبر دادند. چیزی نگذشت که آمدند که ببخشید ما نتوانسته بودیم به مرکز خبر دهیم و الا آن‌ها حاضر به این وضع نبودند و نیستند. تو را به خدا آنچه بر شما گذشته است به مرکز نگویید و از این قبیل مطالب که چی؟ که مرکز نیست. ماییم. که چی؟ که امام یک مرتبه چیزی علیه مرکز ننویسند. 🔸همان شب از آمدند پیش من وقت خواستند. امام گفتند بیایند، ‌آمدند و گفتند حق ندارید کوچک‌ترین کاری انجام دهید و امام گفتند: ما فکر می‌کردیم اینجا مثل عراق نیست‌، من هر کجا بروم حرفم را می‌زنم. من از فرودگاهی به فرودگاه دیگر و از شهری به شهر دیگر سفر می‌کنم تا به دنیا اعلام کنم که تمام ظالمان دنیا دستشان را در دست یکدیگر گذاشته‌اند تا مردم جهان صد‌ای ما مظلومان را نشنوند ولی من صدای مردم دلیر را به دنیا خواهم رساند،‌ من به دنیا خواهم گفت که در ایران چه می‌گذرد. فصلنامه پانزده خرداد،ش۲، سال ۱۳۸۴ بنیاد تاریخ‌پژوهی و دانشنامه انقلاب اسلامی-قم. https://eitaa.com/Basir_MN