*تیم ایرانی امتیاز ناچیزی می خواستند که بگویند برای کسب هر امتیاز در این مذاکرات به سختی جنگیده اند وندي شرمن در فصل 7 اين کتاب با عنوان «موفقيت» نوشت: وقتي ما در نهايت به پايان مذاکرات رسيديم، چنان بود که گويي هرگز از خط شروع نيز عبور نکرده بوديم. ما در اتاق کوچکي در هتل کوبورگ، منتظر پايان مذاکرات بين جان کري و جواد ظريف بوديم، ولي وزير امور خارجه ايران قانع نمي شد و هنوز هم منتظر يک سازش ديگر و (اخذ) يک امتياز ديگر از ما بود. البته آن امتيازي ناچيز بود که صرفاً مي توانست به آنان (مذاکره کنندگان ايراني) اجازه دهد که بگويند براي کسب هر امتيازي در اين مذاکرات به سختي جنگيده اند. در 13 ژوئيه، ما بيست و ششمين روزِ خود را در هتل کوبورگ مي گذرانديم. از آنجايي که جان کري پاي خود را هنگام دوچرخه سواري شکسته بود و با عصا راه مي رفت، تمام وزراي خارجه کشورهاي پنج به علاوه يک براي گفتگو، به اتاق جان کري مي رفتند. وقتي در نهايت ظريف و کري در آن اتاق با يکديگر شروع به مذاکره رو در رو کردند، من آنجا نبودم، اما دستياران جان کري، از جمله کريس باکمير، کارشناس تحريم ها در وزارت امور خارجه آمريکا، آنجا حضور داشت. ظريف باز هم به دنبال نوعي سازش يا امتياز بود تا بتواند پس از کسب آن، موافقت خود را با توافق هسته اي (برجام) اعلام کند. در هر صورت، ما (آمريکا) خودمان را از قبل براي چنين لحظه اي آماده کرده بوديم. کريس (باکمير) فهرستي کوتاه از افراد و نهادهاي ايراني که تحت تحريم آمريکا بودند و ما هنوز آن ها را از فهرست تحريم ها خارج نکرده بوديم، در دست داشت تا ما در صورت لزوم بتوانيم آن ها را نيز به فهرست افراد و نهادهايي که به دنبال توافق برسر برجام، از تحريم هاي آمريکا خارج مي شوند، اضافه کنيم.