دیدگاه اهل سنت درباره امام باقر (عليه السلام):
ابن حجر هیتمی مینویسد:
ابوجعفر محمد باقر[عليهماالسلام]، به اندازهای گنجهای پنهان علوم، حقایق احکام و حکمتها و لطایف را آشکار نموده که جز بر عناصر بیبصیرت یا بد نیت، پوشیده نیست و از همین روست که وی را «باقر العلم» [شکافنده علم] و جامع آن و برپاکننده پرچم دانش خواندهاند. او عمرش را در طاعت خدا گذراند و در مقامات عارفین بدان حد رسیده بود که زبان گویندگان از وصف آن ناتوان است. او سخنان بسیاری در سلوک و معارف دارد.[1]
عبدالله بن عطا که از دانشمندان همعصر امام باقر (عليه السلام) بود، میگوید:
علما را در محضر هیچکس کوچکتر از آنان در محضر ابوجعفر [یعنی امام باقر عليه السلام] ندیدم.[2]
همچنین ذهبی از رجالیان اهل سنت مینویسد:
[محمدباقر عليه السلام] از کسانی است که بین علم و عمل و آقایی و شرف و وثاقت و متانت جمع کرده، و برای خلافت اَهلیّت داشت.[3]
منابع:
[1]. ابن حجر، الصواعق المحرقه، قاهره، مکتبة القاهره، بیتا، ص۲۰۱.
[2]. سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، قم، الشریف الرضی، ۱۳۷۶ش، ص۳۳۷.
[3]. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۴، محقق شعیب الارناووط، بیروت، موسسه الرساله، ۱۴۱۴ق، ص۴۰۲.
https://eitaa.com/Basir_MN