دیدگاه اهل سنت درباره امام باقر (عليه السلام): ابن حجر هیتمی می‌نویسد: ابوجعفر محمد باقر[عليهماالسلام]، به اندازه‌ای گنج‌های پنهان علوم، حقایق احکام و حکمت‌ها و لطایف را آشکار نموده که جز بر عناصر بی‌بصیرت یا بد نیت، پوشیده نیست و از همین روست که وی را «باقر العلم» [شکافنده علم] و جامع آن و برپاکننده پرچم دانش خوانده‌اند. او عمرش را در طاعت خدا گذراند و در مقامات عارفین بدان حد رسیده بود که زبان گویندگان از وصف آن ناتوان است. او سخنان بسیاری در سلوک و معارف دارد.[1] عبدالله بن عطا که از دانشمندان هم‌عصر امام باقر (عليه السلام) بود، می‌گوید: علما را در محضر هیچکس کوچکتر از آنان در محضر ابوجعفر [یعنی امام باقر عليه السلام] ندیدم.[2] همچنین ذهبی از رجالیان اهل سنت می‌نویسد: [محمدباقر عليه السلام] از کسانی است که بین علم و عمل و آقایی و شرف و وثاقت و متانت جمع کرده، و برای خلافت اَهلیّت داشت.[3] منابع: [1]. ابن حجر، الصواعق المحرقه، قاهره، مکتبة القاهره، بی‌تا، ص۲۰۱. [2]. سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، قم، الشریف الرضی، ۱۳۷۶ش، ص۳۳۷. [3]. ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۴، محقق شعیب الارناووط، بیروت، موسسه الرساله، ۱۴۱۴ق، ص۴۰۲. https://eitaa.com/Basir_MN