✳️ چرا گریه در منا؟ 🔻 : «در زندگى ائمّه (علیهم‌السّلام)، آنجایى که گریه تحریض شده، بر امام حسین (ع) است که روایات متقنِ مسلّمِ قطعى دارد؛ چرا، حضرت رضا در هنگام حرکتشان [عدّه‌ای را] جمع کردند که بر ایشان گریه کنند که یک حرکت کاملاً سیاسى و جهت‌دار و معنى‌دارى بود [امّا] در مورد [گریه بر] شهادتشان جای دیگری بنده یادم نمی‌آید جز در مورد امام باقر (علیه‌السّلام) که حضرت وصیّت می‌کنند و هشتصد درهم از مال خودشان را می‌گذارند که این کار را در بکنند. منا با فرق دارد، با فرق دارد، با خود فرق دارد؛ مکّه شهر است و مردم متفرّقند و مشغول کارشانند؛ 🔸 در عرفات یک صبح تا عصر بیشتر نیستند، صبح که مى‌آیند خسته‌اند و عصر هم با عجله دارند می‌روند که به جاهاى دیگر برسند؛ و در مشعر [فقط] چند ساعتى در شب هستند و یک گذرگاهى است در راه منا؛ امّا منا سه شبِ متوالى است؛ کسانى که در این سه شبانه‌روز- در آن زمان و با وسایل آن روز- بخواهند روزها خودشان را به مکّه برسانند و شب برگردند، کمند و آنجا می‌مانند؛ در حقیقت سه شبانه‌روز هزارها انسان آنجا هستند که از اکناف عالم اسلام آمده‌اند و انسان می‌بیند که جاى مناسبى است براى اینکه آنجا تبلیغات کند؛ هر حرفى که بخواهیم به دنیاى اسلام برسد، جایش آنجا است؛ با وضع آن روز که رادیو و تلویزیون و روزنامه و وسایل ارتباط‌جمعى نبوده. آنجا وقتى یک عدّه‌اى بر از اولاد پیغمبر گریه می‌کنند، همه قاعدتاً سؤال خواهند کرد که چرا گریه می‌کنید؟ انسان که برای هر مرده‌اى گریه نمی‌کند، مگر به او ظلم شده بود؟ مگر کشته شده؟ چه کسی به او ظلم کرده؟ چرا به او ظلم کردند؟ و سؤال‌هاى فراوانى از این قبیل دنبالش مى‌آید؛ این همان حرکت سیاسى مبارزى بسیار دقیق و حساب‌شده است. (۱۳۶۵/۴/۲۸) ◀️ منبع: خبرگزاری فارس 🔗 لینک: http://fna.ir/1q0ijm https://eitaa.com/Basir_MN