تاریخ خواهد گفت در روزی بهاری
در امتداد جادۀ خدمت‌گزاری
در گوشه‌ای از مرزها در جای دوری
در راه‌های ابری و صعب‌العبوری
مردی که عشق مردمش در سینه‌اش بود
شوق شهادت حسرت دیرینه‌اش بود
مردی که می‌فهمید درد کشورش را
آورد بین روستاها دفترش را
مردی از اقلیم بلند روشنایی
شد نسخۀ اصلی تکرار رجایی
یادآور تصویر لبخند بهشتی
از هر نظر مظلوم، مانند بهشتی
این مرد در آن‌روز با همسنگرانش
پرواز کرد و رفت سوی آسمانش
سید ویاران، تا خداپرواز کردند
راه شهادت را دو باره باز کردند
اللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفِیقَ الشَّهادَةِ فِی سَبِیلِکَ
ماملت امام حسینیم 🚩