قرآن کریم نسخه شفا بخش است اما تا به آن مراجعه نکنیم درمان نمی شویم : قرآن کریم نسخه شفا بخش برای دردهای بشر است که به برکت انقلاب اسلامی توجه به آن بسیار بیشتر شد و با حمایت های رهبر انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای رونق خوبی پیدا کرده است اما این اتفاق مبارک تکلیف ما برای نشر حداکثری مفاهیم آن را ساقط نمی کند و البته برای پیاده سازی واقعی و عملی لازم است درمورد مفاهیم این کتاب بی نظیر و روش های عملیاتی نمودنش بحث، تبادل نظر و تبادل تجربه نماییم. وقتی می گوییم قرآن داروی دردهای بشر است و یا می خوانیم «اَنْتُمُ الاْعْلَوْنَ » (آل عمران، ۱۳۹) سوالات زیادی پیش می آید که به یکی از آنها در این متن اشاره می کنیم و انشاءالله به مرور زمان و درحد وسع، به مابقی خواهیم پرداخت. سوال می شود که اگر قرآن برای دردهای بشر شفاست و مسلمانان بر جهانیان علو و برتری پیدا می کنند، چرا در جهان عقب افتاده اند و زیر دست هستند و یا چرا مسلمانان در چنگال دردهایی بسیار گرفتارند؟ پاسخ مختصر را قرآن کریم داده است: «اَنْتُمُ الاْعْلَوْنَ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنينَ» (همان) اشکال به عدم یقین ما نسبت به قرآن برمی گردد. لازم است تک تک ما به وجدان خود رجوع کنیم و از خود خود بپرسیم که برای اجرای آگاهانه مفاهیم قرآن چقدر همت کرده ایم؟ چقدر برای پیاده سازی آن بحث و تبادل نظر کرده ایم؟ چه خسارت های جبران ناپذیری به دلیل فاصله گرفتن از واقعيت قرآن و علوم اهل‌‌بيت علیهم السلام متحمل شده ایم؟ نسبت حرف و عمل ما درمورد قرآن چگونه است؟ توضیحی درمورد لینک مرتبط با تصویر: مطلبی که در این لینک آمده است مطالب بیشتری درمورد شفابخشی قرآن ارائه نموده است که بخشی از آن باذکر منبع تقدیم می گردد: «خداوند قرآن را دارو معرفی نمی‌کند بلکه او را شفا می‌داند و شفابخشی آن نیز قطعی است. هر کس که به قرآن روی آورد، آن را بفهمد، بپذیرد و عمل کند به طور قطع بیماری‌های درونی‌اش از بین می‌رود، مگر اینکه شخص مریض به قرآن مراجعه نکند و یا مراجعه‌اش از روی میل نباشد و یا پس از مراجعه به قرآن دستور و نسخه شفابخش آن را نپذیرد و عمل نکند و یا عملش نادرست باشد.» تفسیر موضوعی قرآن کریم، عبد الله جوادی آملی، ج ۱، ص ۲۳۴، با تصرف»