۲. ممكن است غوغاى جهان مادى و زندگى روزانه و زرق و برق‌هاى حيات، او را به خود مشغول سازد، و موقتاً از شنيدن اين ندا غافل شود؛ امّا هنگامى كه خود را در برابر مشكلات و گرفتارى‌ها مشاهده مى‌كند؛ هنگامى كه حوادث وحشتناك طبيعى همانند سيل‌ها و زلزله‌ها و طوفان‌ها و لحظات پراضطراب يك هواپيما در يك هواى نامساعد و خطرناك به او حمله‌ور مى‌شوند، آرى در اين هنگام كه دست او از تمام وسائل مادى كوتاه مى‌گردد و هيچ گونه پناهگاهى براى خود نمى‌يابد، اين ندا در درون جان او قوت مى‌گيرد، احساس مى‌كند كه از درون وجودش قدرتى او را به سوى خود مى‌خواند، قدرتى كه برتر از تمام قدرت‌ها است، نيروى مرموزى كه همه مشكلات در برابر او سهل و ساده و آسان است. كمتر كسى را مى‌توانيد پيدا كنيد كه در برابر حوادث سخت زندگى چنين توجهى را پيدا نكند و بى‌اختيار به ياد خدا نيفتد و همين موضوع است كه نشان مى‌دهد، ما چقدر به او نزديكيم و او چقدر به ما نزديك است؛ او در روح و جان ماست. البته نداى فطرت هميشه در درون جان آدمى هست، ولى در اين لحظات قوت بيشترى مى‌يابد. ادامه دارد ... 📚 پنجاه درس اصول عقائد برای جوانان، آیةالله مکارم شیرازی، ص ۲۶ و ۲۷. #با_خدا #پنجاه_درس_اصول_عقائد_برای_جوانان ✨✨✨به رنگ بندگی✨✨✨ https://eitaa.com/joinchat/963706928Cddffbe9357