❇️ مغمومیت از عشق اغلب ما از یک حس مشترکی برخورداریم و آن،حس مغمومیت است. وقتی انسان چیزی را از دست می دهد، یا برای چیز ارزشمندی تلاش می کند، اما قدرت وصول به آن را ندارد، احساس مغمومیت می کند. مغمومیت در یک جایگاه منفی اش، شکست است، افسردگی آور است. اما این مغمومیتی که من از آن حرف می زنم، این نشاط آور است، این پیروزی آور است، این معنویت آور است. به من خیلی مراجعه می کنند. هرکس دستش به من می رسد، این را می گوید که: دعا کن شهید بشوم. کمک کن ما در این جبهه ها حضور پیدا کنیم. من را مدافع حرم ببرید. من به آن ها می گویم دعا کنید خداوند این حال را در شما حفظ کند. اگر انسان این حال در او حفظ شود، این عشق و این حالت مغمومیت، منِ رزمنده دیروز، این تصاویر از چشمان من محو نشود و این صداها از گوش های من محو نشود، اگر در این حال بمانم، چشم من پر از این تصاویر دوران دفاع مقدس و دفاع های مقدس دیگر باشد، من در این مغمومیت هم بمیرم، شهادت است. اما وای به روزی که انسان این حالت غم را، این حالت باختن را، این حس از دست دادن را، این حس جاماندگی را، این حس از دست دادن دوستان را در اثر دنیا از دست بدهد، او خاسر است! 📚منبع: ذوالفقار، ص۱۴۶ ●➼‌┅═❧═┅┅───┄ بسم الله القاصم الجبارین https://eitaa.com/Besmelahelghasemelgabarin