این ۸ دقیقه از حضرت استاد آیت الله وحید را درمورد حضرت صاحب الزمان(عج) بارها شنیدم و هر بار شرمنده تر از قبل شدم... یا صاحب الزمان میدانم این هفته هم ما نیامدیم؛ میدانم امام مثل کعبه است و باید به سمتش بروی نه اینکه منتطر باشی تا او بیاید. میدانم ما غرق دنیا شدیم و عملا یادمان رفته که تا تو نیایی گره از کارجهان باز نشود. میدانم که میدانی و دقیقا همین اذیتم میکند که میدانی ما به دردت نمیخوریم ولی رهایمان نمیکنی. میدانم که میدانی ما اندازه ی یک میلیون پول که گم میشود و هزارجا دنبالش‌میگردیم، همین مقدار هم دنبال نشانی شما نیستیم. آقاجان ولی این را هم میدانی که ما هرچه باشیم، از دوستداران شما هستیم، خودم را میگویم هنوز شیعه نیستم ولی شاید جزء محبین شما محسوب شوم و میدانم هرکس محبت شما در دلش باشد، نهایتا با دعای مادرت، عاقبت بخیر میشود. سیدی ؛ ما زورمان به نفس خودمان نمیرسد چه رسد به تربیت نفوس مردم، ما مایه ی زینت شما نبودیم و مایه ی شرمساری شما شدیم ولی چه کنیم شما را دوست داریم و برای همین دوست داشتن هم هیچ کاری نکردیم و همین هم لطف شما بوده است. مهدی جان ، جان مادرت رهایمان نکن، نهایتا سر به راه میشویم. جان مادرت رهایمان نکن ...