❇️متن بیانات معظم له: عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: وَجَدْنَا فِي كِتَابِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ قَالَ وَ هُوَ عَلَى مِنْبَرِهِ وَ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ مَا أُعْطِيَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَيْرَ اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ إِلاَّ بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ وَ رَجَائِهِ لَهُ وَ حُسْنِ خُلُقِهِ وَ اَلْكَفِّ عَنِ اِغْتِيَابِ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ لاَ يُعَذِّبُ اَللَّهُ مُؤْمِناً بَعْدَ اَلتَّوْبَةِ وَ اَلاِسْتِغْفَارِ إِلاَّ بِسُوءِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ وَ تَقْصِيرِهِ مِنْ رَجَائِهِ وَ سُوءِ خُلُقِهِ وَ اِغْتِيَابِهِ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ اَلَّذِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ لاَ يَحْسُنُ ظَنُّ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ بِاللَّهِ إِلاَّ كَانَ اَللَّهُ عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِهِ اَلْمُؤْمِنِ لِأَنَّ اَللَّهَ كَرِيمٌ بِيَدِهِ اَلْخَيْرَاتُ يَسْتَحْيِي أَنْ يَكُونَ عَبْدُهُ اَلْمُؤْمِنُ قَدْ أَحْسَنَ بِهِ اَلظَّنَّ ثُمَّ يُخْلِفَ ظَنَّهُ وَ رَجَاءَهُ فَأَحْسِنُوا بِاللَّهِ اَلظَّنَّ وَ اِرْغَبُوا إِلَيْهِ . الکافي , جلد۲ , صفحه۷۱ همیشه در همه الفاظ روایت باید دقت کرد و هکذا آیات قرآن کریم #اولا حضرت می فرماید وجدنا فی کتاب علی معلوم می شود که از امیرالمومنین علیه السلام کتابی باقی مانده است که مجموعه روایاتی است و این نوشته الان نزد امام زمان علیه السلام است مثل بقیه مواریث انبیاء و ائمه علیهم السلام. در اینجا تذکری مفید است به اینکه امیرالمومنین علیه السلام کتاب می‌نویسند و باقی می ماند و امامان از آن کتاب برای ما مطلب نقل می کنند؛ اما خود عامه نوشتند که ابوبکر چند تا حدیثی که نوشته بود همه را سوزاند و از بین برد و ذهبی در تذکره الحفاظ این مطلب را نقل کرده است ببینید تفاوت بین اهل بیت علیهم السلام و سایرین چقدر است؟ که اهل بیت علیهم السلام نگه دارنده سنت نبوی هستند ولی آن ها سوزاندند! شما نگاه کنید در کتب علوم حدیثی مثل تدریب الراوی سیوطی صریحا نوشته است که خلفا و صحابه رسول الله صلی الله علیه و آله کرهوا از اینکه مطالب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نوشته شود و در مقابل، امیرالمومنین علیه السلام امر می کردند به این امر از طرفی حضرت می‌فرمایند که فرمایش رسول الله صلی الله علیه و آله است و هو علی منبره یعنی برای عموم مردم و همه نسل ها فرمودند حضرت قسم خوردند آیا حضرت احتیاج به قسم دارند؟؟! نخیر دلالت دارد بر اهمیت زیاد مطلب! فرمودند هیچ مؤمنی نیست که خدا به او خیری رسانده باشد، خیر دنیا و آخرت مگر اینکه حسن ظن به خدا داشته باشد و این شرط است. انسان نباید به خداوند متعال بد بین باشد و باید به خداوند متعال رجا و امید داشته باشد. و حُسن خُلقه که یعنی خیر دنیا و آخرت را خدا به بنده ای می دهد که حسن خلق داشته باشد والکفّ عن اغتیاب المؤمنین که از غیبت مؤمنین خود داری کند #فراز_دوم والذی لا اله الا هو لا یعذب الله مؤمنا بعد التوبة والاستغفار إلا بسوء ظنه بالله و تقصیره من رجائه و سوء خلقه واغتیابه للمؤمنین عذابی که بر مؤمن وارد می شود به جهت بد بین بودنش به خداوند متعال و نا امید بودنش نسبت به خداوند متعال و بد خلق بودنش و به جهت غیبت مؤمنین است. این ها اسباب ترتّب عذاب است #فراز_سوم والذی لا اله الا هو لا یحسن ظنّ عبد مؤمن بالله إلا کان الله عند ظنّ عبده المؤمن قسم می‌خوردند حضرت که اگر کسی نسبت به خداوند متعال خوش بین باشد که هر کاری خدا انجام می دهد طبق مصلحت است. مطابق بینش این بنده خدا، با او رفتار می کند چون لأنّ الله کریم بیده الخیرات زیرا هم تمام خیرات به دست خداست و هم کریم است. کسی ممکن است مالک باشد ولی کرم نداشته باشد و کسی کرم داشته باشد ولی مالک نباشد یستحی ان یکون عبده المؤمن قد احسن به الظن ثم یخلف ظنه و رجائه خداوند متعال شأنشان اجل از این است که وقتی می بیند عبدش نسبت به او چنین امیدی دارد ، چنین عبدی را نا امید کند این کلام چقدر مهم است که از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده و راوی آن امیرالمومنین علیه السلام در کتابشان هستند 🆔@bonyad_emamat