متن بیانات معظم له:
بسم الله الرحمن الرحیم
مرحوم کلینی در کتاب الصبر ۲۵ روایت ذکر کرده که روایاتش خیلی از ابواب دیگر بیشتر است و به این باب اهمیت دادند .چند روایت از این باب بخوانیم
عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِذَا دَخَلَ اَلْمُؤْمِنُ فِي قَبْرِهِ كَانَتِ اَلصَّلاَةُ عَنْ يَمِينِهِ وَ اَلزَّكَاةُ عَنْ يَسَارِهِ وَ اَلْبِرُّ مُطِلٌّ عَلَيْهِ وَ يَتَنَحَّى اَلصَّبْرُ نَاحِيَةً فَإِذَا دَخَلَ عَلَيْهِ اَلْمَلَكَانِ اَللَّذَانِ يَلِيَانِ مُسَاءَلَتَهُ قَالَ اَلصَّبْرُ لِلصَّلاَةِ وَ اَلزَّكَاةِ وَ اَلْبِرِّ دُونَكُمْ صَاحِبَكُمْ فَإِنْ عَجَزْتُمْ عَنْهُ فَأَنَا دُونَهُ . { الکافي ، جلد۲ ، صفحه۹۰}
اگر نتوانستید نجاتش بدید من هستم. این خیلی معنا دارد که آن چه بیشتر به داد مومن در آخرت می‌رسد صبر اوست. اگر انسان صبوری باشد در این عالم به همه معانی آن ، ممکن است در نمازش خللی باشد و ممکن است در زکات و صومش خللی باشد این صبر است که به دادش می‌رسد.
روایت دیگر از امام صادق علیه‌السلام
دَخَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ص الْمَسْجِدَ فَإِذَا هُوَ بِرَجُلٍ عَلَى بَابِ الْمَسْجِدِ كَئِيبٍ حَزِينٍ فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع مَا لَكَ قَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أُصِبْتُ بِأَبِي [وَ أُمِّي] وَ أَخِي وَ أَخْشَى أَنْ أَكُونَ قَدْ وَجِلْتُ[2] فَقَالَ لَهُ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع عَلَيْكَ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الصَّبْرِ تَقْدَمْ عَلَيْهِ غَداً وَ الصَّبْرُ فِي الْأُمُورِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ فَإِذَا فَارَقَ الرَّأْسُ الْجَسَدَ فَسَدَ الْجَسَدُ وَ إِذَا فَارَقَ الصَّبْرُ الْأُمُورَ فَسَدَتِ الْأُمُورُ. { الکافي ، جلد۲ ، صفحه۹۰}
یعنی خوف این را دارم که ایمانم را از دست بدهم که یکی از اقسام صبر این است که صبر بر مصیبت داشته باشد
در این روایت هم حکم صبر به نسبت به ایمان، حکم راس است به نسبت به بدن
روایت بعد:
عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ع قَالَ: قَالَ لِي مَا حَبَسَكَ عَنِ الْحَجِّ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَقَعَ عَلَيَّ دَيْنٌ كَثِيرٌ وَ ذَهَبَ مَالِي وَ دَيْنِيَ الَّذِي قَدْ لَزِمَنِي هُوَ أَعْظَمُ مِنْ ذَهَابِ مَالِي فَلَوْ لَا أَنَّ رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِنَا أَخْرَجَنِي مَا قَدَرْتُ أَنْ أَخْرُجَ فَقَالَ لِي إِنْ تَصْبِرْ تُغْتَبَطْ وَ إِلَّا تَصْبِرْ يُنْفِذِ اللَّهُ مَقَادِيرَهُ رَاضِياً كُنْتَ أَمْ كَارِهاً. { الکافي ، جلد۲ ، صفحه۹۰}
اگر صبر کنی دیگران به تو غبطه میخورند و الا تقدیرات الهی برای تو اتفاق می‌افتد. بنابراین انسان عاقل باید دربرابر تقدیرات الهی صبر کند و اگر صبر نکرد آن تقدیرات به سر او خواهد آمد و اگر صبر کند دیگران به حال او غبطه خواهند خورد.
قال امیرالمومنین علیه السلام الصبر صبران صبر عند المصیبه حسن جمیل و احسن من ذلک الصبر عند ما حرم الله عزوجل علیک
قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ الصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ حَسَنٌ جَمِيلٌ وَ أَحْسَنُ مِنْ ذَلِكَ الصَّبْرُ عِنْدَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْكَ وَ الذِّكْرُ ذِكْرَانِ ذِكْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ أَفْضَلُ مِنْ ذَلِكَ ذِكْرُ اللَّهِ عِنْدَ مَا حَرَّمَ عَلَيْكَ فَيَكُونُ حَاجِزاً. { الکافي ، جلد۲ ، صفحه۹۰}
در یک تقسیم صبر دو قسم است: بر انسان حادثه ای رخ داد، او باید صبر کند. از صبر در برابر مصیبت بهتر، صبر در برابر معصیت است که هوای نفس است و غریزه ها انسان را تحریک می‌کنند و شرایط دست به دست خواهد داد که انسان تهییج شود به گناه؛ اینجاست که اگر انسان صبر کند، ارزشمند تر است از صبر در مصیبت.
🆔@bonyad_emamat