یه وقتایی آدم تنهاس چون توانایی برقراری ارتباط و دوستی با بقیه رو نداره و احساس منزوی بودن میکنه، یه وقتایی هم آدم توانایی برقراری ارتباط داره ولی تنهاست چون خودش میخواد🗿 اون دومیه رو دارم برای اولین بار تجربه میکنم و یه جورایی جالبه، ینی اینطورم که حس دوست جدید پیدا کردن و ارتباط گسترده نیست، پس با همه درحد سلام علیک و صبح بخیر شب بخیر و نهایتا چارتا شوخی و حتی یه کم محبت ارتباط برقرار میکنم و آدم سردی نیستم ولی پایه دوستی نمیچینم. نمیگم همیشه چنین چیزی خوبه ولی خب یه وقتایی خود آدم اینطور دوست داره انگار:) تجربه جدیدی بود دلم خواست بگم🗿