حکمرانی فرهنگی
انتصاب دکتر موسی نجفی به عنوان رییس پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی توسط وزیر علوم جزو اتفاقاتی بود که باید آن را به فال نیک گرفت. کسانی که دکتر نجفی را می شناسند و با آثار ایشان آشنا هستند، به خوبی به جایگاه علمی او واقف هستند. وی جزو معدود چهره هایی در حوزه علوم انسانی است که بسیاری از چهره های سکولار نیز در علم و دانش او تردیدی ندارند و او را جزو اساتید مبرز تاریخ، اندیشه سیاسی و فلسفه سیاسی می دانند. خوب به خاطر دارم وقتی در دوره کارشناسی در دانشگاه تهران با یکی از اساتید سکولار بحث و گفتگو می کردم، وقتی نام دکتر نجفی مطرح شد منصفانه گفت که در علم و سواد و دانش او هیچ تردیدی ندارم و او را در این زمینه می ستود. همچنین فراموش نمی کنم وقتی از دوره شروع تحصیلم در رشته علوم سیاسی، با کتابها و آثار دکتر نجفی آشنا شدم و برخی از آنها را مطالعه کردم، تا چه اندازه توانستم پاسخ بسیاری از شبهات رایج و گره های فکری در این حوزه را برای خود رفع و رجوع کنم و در تحلیل مسایل کلان و به ویژه تاریخی از آن بهره ببرم. در سالهای اخیر نیز که در دوره دکترا در کلاس های درس ایشان شرکت می کردم فرصت بسیار خوبی به دست آوردم تا در حوزه های معرفتی به ویژه اندیشه سیاسی و مباحث تمدنی تامل بیشتری کنم که از این جهت خدا را شاکرم. امیدوارم همانطور که دکتر نجفی در عرصه علمی با آثار پرشمار خود شجره ای طیبه به یادگار گذاشته، در عرصه مدیریتی نیز بتواند جایگاه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی را در حوزه علمی بیش از پیش ارتقا دهد و شجره طیبه ای دیگر این بار در عرصه مدیریت این قطب علمی کشور از خود به یادگار بگذارد. ان شاءالله ✍️امیرحسین ثابتی 🆔@Cultural_governance
109 مشاهده