💐🍃🌿🌸🍃🌾🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌿🍂 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ با عرض سلام صبح بسيار زيباي روز سه شنبه، پنجم تيرماه 1403 مصادف با عيد غدير خُم، عيد امامت و ولايت، به خير و خوشي و سعادت و سلامت آيه اي از كتاب الله، بدرقه راه امروزمان: 🌸 توقف پيامبر اعظم (ص) در غدير خُم طبق امر الهي به منظور ابلاغ پيامي كه اگر ابلاغ نميشد نبوّت، ناتمام باقي ميماند: ( امامت، به دليل اهميت خاصي كه دارد و به واسطه سنخيت و هم آوايي آن با رسالت، هرگز انتخابي و شورايي نبوده و نيست و نوعي انتصاب الهي است، موضوع امامت و ولايت به قدري بااهميت است كه اگر مصداق آن (امام علي – ع - ) معرفي نميگرديد مثل اين بود كه كل رسالت پيامبر، انجام نشده است! ) 🌾 اهميت و شرايط امامت (تلخيص از تفسير پرتوي از قرآن آيت الله طالقاني ـ ره ـ): 1 ـ امامت، فطري است و از استعداد مخصوص نفساني، سرچسمه ميگيرد: حضرت ابراهيم (ع) پس از برگزيده شدن به پيامبري و طي مدارج كمال، به مقام امامت نيز رسيد و مدارج مورد اشاره از ضمير قاهر و انگيزه فطرت درخشان و استعداد مخصوص نفساني او سرچشمه ميگرفت. بنا بر اين ساختار نفساني امام بايد فوق طبيعت عمومي ديگران باشد تا به اين درجه، ارتقا يابد و از عُهده اين عَهد چنان كه بايد برآيد و در همه كمالات، فعليت يابد و پس از عبور از اين مراحل است كه براي هدايت عامه مردم، امام و پيشوا مي شود تا با هدايت وجودي و منطقي خاص خود تحوّلي در نوع انسان پديد آورد. امام، پس از شايستگي مورد اشاره، بايد مدارجي از كمال را طي كرده و به اتمام برساند و اين امر، در وجودش تحقق يابد و در همه كمالات انساني به فعليت برسد. 2 ـ امامت، نوعي انتصاب الهي است: آيه 25 سوره سجده، امام و امامت را چنين معرفي ميكند وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّۀً يهْدُونَ بِأَمْرِنا و از بين آنها پيشواياني را برگزيديم تا به امر ما هدايت كنند. اين آيه صراحت دارد كه امامت، انتصاب الهي است و چون حس هدايتجويي و تقليد و پيروي از نمونه، از احساسات فطري و دروني بشري است بايد خداوند براي حس پيروي و نمونه جويي هم، نمونه هايي هرچه كاملتر بيافريند تا اين حس و انگيزه، مطلوب خود را بيابد و از آن پيروي كند. 3 ـ تداوم امامت اين مقام، مانند نبوّت و رسالت نيست كه پايان پذيرد، زيرا نبوت با ابلاغ و تشريع اصول كامل اعتقادي و تكليفي و بازگذاردن درهاي اجتهاد و آزاد كردن عقول از اوهام، ختم ميشود و ديگر احتياج به پيغمبري نيست. ولي احتياج به نمونه كامل انساني براي هدايت و تكميل ديگران، هميشگي است و هرگاه احساس باين احتياج و تقاضا در عامه مردم بيدار شد و آماده پذيرش شدند، بر مبدا فياض است كه چنين فرد كامل و رهبري را برانگيزد. آنسان كه افاضه هر خير و كمالي وابسته به درخواست و استعداد طالب است. اين قانون تقاضا و افاضه، در سراسر زندگي فردي و اجتماعي و طبيعي و غريزي و ارادي پيوسته مشهود است، گرچه بيشتر مردم از آن غافلند (تلخيص از تفسير پرتوي از قرآن آيت الله طالقاني ـ ره ـ). سوره مائده، آيه 67 يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ ﴿٦٧﴾ 🌷 اي فرستاده خدا، وحي الهي كه هم اكنون برتو نازل شده است را ابلاغ كن! و اگر چنين نكني مثل اين است كه رسالت خود را در طول دوران پيامبريت به انجام نرسانده اي. نگران فضاي ناامن موجود هم نباش! زيرا اهميت پيام به قدري است كه امنيت و سلامتي ات را تضمين مي كنيم (وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ) تا در اين فضاي ناامن كه مسلمانان ناساخته، منافقين و كفرپيشگانِ غيرقابل هدايت و افزون خواهان و رياست طلباني نيز حضور دارند وحي الهي را هم اكنون به حاضرين و همراهان، ابلاغ نمايي. ... و در اين جا بود كه پيامبر (ص) در حالي كه دست امام علي (ع) را در دست گرفته بودند فرمودند: مَنْ كنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاهُ‏ ، هركس كه من ولي امر، امام و رهبر او هستم علي نيز امام و رهبر اوست. عارف كامل، مولوي (ره) پيام غدير را اينگونه به نظم در آورده است: زين سبب پيغمبر با اجتهاد نام خود وانِ على مولا نهاد گفت هركس را منم مولا و دوست‏ ابن عمّ من على مولاى اوست ‏ كيست مولا، آن كه آزادت كند بند رقّيت ز پايت بر كنَد 🌾 راستي با توجه به توضيحات مرتبط با امام و امامت، چه كسي در بين انسانهاي موجود در آن جمع و كل گيتي جز امام علي (ع) ميتوانست واجد شرايط امامت و زعامت امت باشد؟ 🌾 و چه نيكو فرموده است، شهيد مطهري (ره) «در همان سوره مائده، آيه «اَليوم اَكمَلتُ لَكم دينكم وَ اَتمَمتُ عَلَيكم نِعمَتي وَ رَضيتُ لَكمُ اِلاسلام دينا. مائده 3» امروز دين را به حد كمال رساندم و نعمت را به حد آخر، تمام كردم، امروز است كه ديگر اسلام را براي شما به عنوان يك دين،