یکی از کسانی که بلافاصله پس از پیروزی انقلاب دستگیر و تسلیم شد امیرعباس هویدا نخست وزیر دوران حاکمیت پهلوی بود. با اوج گیری انقلاب، هویدا علیرغم اینکه بیش از ۱۴ سال خدمت به پهلوی، عهده دار پست های نخست وزیری، وزارت دربار و دارایی، سرانجام به دستور شاه برای آرام کردن مردم تا پیروزی انقلاب زندانی شد. با پیروزی انقلاب مجددا هویدا در مدرسه رفاه زندانی و نگهداری شد. در آنجا افراد زیادی از طرف مهندس بازرگان، نخست وزیر دولت موقت و اعضای دولت، با هویدا دیدار می کردند و وعده مساعدت می دادند. وکلای کارکشته قدیمی دادگستری، مدارک لازم را در اختیار او قرار می دادند که در روز دادگاه هم برگه ها را همراه داشت. پس از مدتی هویدا از مدرسه رفاه که افراد دسترسی راحت تری به او داشتند, خارج و به بند یک زندان قصر منتقل شد. زندان قصر تحت نظر حاج مهدی عراقی و اقای خلخالی رییس دادگاه انقلاب تهران بود. مهندس بازرگان، نخست وزیر دولت موقت و همراهان او مانند اقای داریوش فروهر در دولت موقت و نهضت آزادی خیلی اصرار داشتند اقای خلخالی، هویدا را اعدام نکند. آن ها برای آزادی او قول هایی هم داده بودند و تلاش گسترده و بی وقفه ای کردند که هویدا اعدام نشود. دلیلشان این بود که هویدا هم صندوق خاطرات رژیم پهلوی است و هم در سازمان ملل و اروپا طرفداران زیادی دارد و اگر اعدام شود وجهه ایران تخریب می شود. حتی خود هویدا هم اظهار می کرد که از طرف دولت موقت به او وعده آزادی داده اند و می گفت می خواهد خاطرات 25 ساله گذشته را بنویسد. هویدا بر اساس قول های داده شده و فشارهای بین المللی تا مدتی خیالش آسوده بود که اعدام نمی شود. از آن طرف هم آقای خلخالی و جو عمومی ان زمان اصرار داشتند هر چه زودتر باید محاکمه هویدا انجام و به عنوان مفسد فی الارض اعدام گردد پس از وقفه ای، مجددا جلسه محاکمه نخست وزیر دوران پهلوی تشکیل می شود. همه افرادی که می خواستند هویدا اعدام نشود از یک طرف به تکاپو افتادند که کار در این دادگاه تمام و حکم صادر نشود حتی گفته می شود از امام هم مجوز و یا دست خطی گرفته بودند. ادامه دارد ... ✍دکتر سید محمد صالح هاشمی گلپایگانی @DR_HASHEMI_GOLPAYEGANI