💠 در یکی از نامه های امام زمان (علیه السلام) به شیعیان چنین آمده است:  ... وَ لَوْ لَا مَا عِنْدَنَا مِنْ مَحَبَّةِ صَلَاحِكُمْ وَ رَحْمَتِكُمْ وَ الْإِشْفَاقِ عَلَيْكُمْ لَكُنَّا عَنْ مُخَاطَبَتِكُمْ فِي شُغُلٍ فِيمَا قَدِ امْتُحِنَّا بِهِ مِنْ مُنَازَعَةِ الظَّالِمِ الْعُتُلِّ الضَّالِّ الْمُتَتَابِعِ فِي غَيِّهِ الْمُضَادِّ لِرَبِّهِ الدَّاعِي مَا لَيْسَ لَهُ الْجَاحِدِ حَقَّ مَنِ افْتَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَهُ الظَّالِمِ الْغَاصِبِ وَ فِي ابْنَةِ رَسُولِ اللَّهِ لِي أُسْوَةٌ حَسَنَة.... ♻️ اگر محبت و علاقه ما به صلاح و رحمت شما و شفقت و مهربانی به شما نبود، به جای این که با شما ارتباط داشته باشیم، در آنچه که به آن امتحان شده اید؛ (یعنی منازعه با ستمگر شکمباره ی گمراه که پیروی از سرکشی و ستمش می کند و نسبت به پروردگارش گمراه است و چیزی را ادعا می کند که حقش نیست و حق کسی را که خداوند اطاعتش را واجب نموده انکار کرده و ظالم و غاصب است) به کار خودمان مشغول می شدیم و شما را از گمراهی هدایت نمی کردیم. سیره و عمل یگانه دختر پاک رسول خدا برای من اسوه نیکو و پسندیده ای است.