سیستم بازیگری سنتی بر اساس فرمول‌های قراردادی عمل می‌کنه؛ مثلاً بازیگر برای ترسیدن، دست رو پشت دهان می‌بره، برای قبول نداشتن، شونه‌ها رو بالا می‌اندازه و برای نشون دادن تفکر، چشم‌ها رو تنگ می‌کنه. مشکل بازیگری سنتی اینه که همۀ بازیگرها شبیه به هم عمل می‌کنن. اواخر قرن ۱۹ بود که با خیزش استانیسلاوسکی و هم‌فکرانش، سبک جدیدی در بازیگری متولد شد که اون رو بازیگری مدرن نام گذاشتند. استانیسلاوسکی بزرگ‌ترین کارگردان رئالیسم قرن ۱۹ و ۲۰، شیوه‌ای به نام «متداکتینگ» خلق کرد. در واقع استانیسلاوسکی با این متد، به دنبال کشف احساسات واقعی انسان در صحنه بود. کارگاه فشردۀ بازیگری بر اساس آموزه‌های «استانیسلاوسکی» هم‌اکنون در آکادمی سینمایی داریو اطلاعات بیشتر: https://daryooshfilm.ir/product/acting-based-on-theachings-of-stanislavski/ @DariyoAcademy