🌺 رفتارهای رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بر اساس نقل مشهور ۱- هنگام راه رفتن، با آرامش و وقار راه می‌رفتند. ۲- در راه رفتن، قدم‌ها را بر زمین نمی‌کشیدند. ۳- نگاهشان پیوسته به زیر افتاده و بر زمین دوخته بود. ۴- هرکه را می‌دیدند مبادرت به سلام می‌کردند و کسی در سلام بر او سبقت نگرفت. ۵- وقتی با کسی دست می‌دادند، دست خود را زودتر از دست او بیرون نمی‌کشیدند. ۶- با مردم چنان معاشرت می‌کردند که هرکسی گمان می‌کرد که عزیزترین فرد نزد آن حضرت است. ۷- هرگاه به کسی می‌نگریستند، مثل ارباب دولت با گوشه چشم نظر نمی‌کرد. ۸-هرگز به روی مردم چشم نمی‌دوخت و خیره نگاه نمی‌کرد. ۹-چون اشاره می‌کرد با دست اشاره می‌کرد نه با چشم و ابرو. ۱۰-سکوتی طولانی داشت و تا نیاز نمی‌شد لب به سخن نمی‌گشود. ۱۱-هرگاه با کسی، هم صحبت می‌شد به سخنان او خوب گوش فرا می‌داد. ۱۲-چون با کسی سخن می‌گفت کاملا برمی گشت و رو به او می‌نشست. ۱۳-با هرکه می‌نشست تا او اراده برخاستن نمی‌کرد آن حضرت برنمی خاست. ۱۴-در مجلسی نمی‌نشست و برنمی خاست مگر با یاد خدا. ۱۵-هنگام ورود به مجلسی در آخر و نزدیک درب می‌نشست نه در صدر آن. ۱۶-در مجلس جای خاصی را به خود اختصاص نمی‌داد و از آن نهی می‌کرد. ۱۷-هرگز در حضور مردم تکیه نمی‌زد. ۱۸-اکثر نشستن آن حضرت رو به قبله بود. ۱۹-اگر در محضر او چیزی رخ می‌داد که ناپسند وی بود نادیده می‌گرفت. ۲۰-اگر از کسی خطایی صادر می‌گشت آن را نقل نمی‌کرد. ۲۱-کسی را بر لغزش و خطای در سخن مواخذه نمی‌کرد. ۲۲-هرگز با کسی جدل و منازعه نمی‌کرد. ۲۳-هرگز سخن کسی را قطع نمی‌کرد مگر آنکه حرف لغو و باطل بگوید. ۲۴-پاسخ به سوالی را چند مرتبه تکرار می‌کرد تا جوابش بر شنونده مشتبه نشود. ۲۵-چون سخن ناصواب از کسی می‌شنید. نمی‌فرمودـ «چرا فلانی چنین گفت» بلکه می‌فرمود «بعضی مردم را چه می‌شود که چنین می‌گویند؟» ۲۶-با فقرا زیاد نشست و برخاست می‌کرد و با آنان هم غذا می‌شد. ۲۷-دعوت بندگان و غلامان را می‌پذیرفت. ۲۸-هدیه را قبول می‌کرد اگرچه به اندازه یک جرعه شیر بود. ۲۹-بیش از همه صله رحم به جا می‌آورد. ۳۰-به خویشاوندان خود احسان می‌کرد بی آنکه آنان را بر دیگران برتری دهد. ۳۱-کار نیک را تحسین و تشویق می‌فرمود و کار بد را تقبیح می‌نمود و از آن نهی می‌کرد. ۳۲-آنچه موجب صلاح دین و دنیای مردم بود به آنان می‌فرمود و مکرر می‌گفت هرآنچه حاضران از من می‌شنوند به غایبان برسانند. ۳۳-هرکه عذر می‌آورد عذر او را قبول می‌کرد. ۳۴-هرگز کسی را حقیر نمی‌شمرد. ۳۵-هرگز کسی را دشنام نداد و یا به لقب‌های بد نخواند. ۳۶-هرگز کسی از اطرافیان و بستگان خود را نفرین نکرد. ۳۷-هرگز عیب مردم را جستجو نمی‌کرد. ۳۸-از شر مردم برحذر بود، ولی از آنان کناره نمی‌گرفت و با همه خوشخو بود. ۳۹-هرگز مذمت مردم را نمی‌کرد و بسیار مدح آنان نمی‌گفت. ۴۰-بر جسارت دیگران صبر می‌فرمود و بدی را به نیکی جزا می‌داد. ۴۱-از بیماران عیادت می‌کرد اگرچه دور افتاده‌ترین نقطه مدینه بود. ۴۲-سراغ اصحاب خود را می‌گرفت و همواره جویای حال آنان می‌شد. ۴۳-اصحاب را به بهترین نام هایشان صدا می‌زد. ۴۴-با اصحابش در کار‌ها بسیار مشورت می‌کرد و بر آن تاکید می‌فرمود. ۴۵-در جمع یارانش دایره وار می‌نشست و اگر غریبه‌ای بر آنان وارد می‌شد نمی‌توانست تشخیص دهد که پیامبر کدامیک از ایشان است. ۴۶-میان یارانش انس و الفت برقرار می‌کرد. ۴۷-وفادارترین مردم به عهد و پیمان بود. ۴۸-هرگاه چیزی به فقیر می‌بخشید به دست خودش می‌داد و به کسی حواله نمی‌کرد. ۴۹-اگر در حال نماز بود و کسی پیش او می‌آمد نمازش را کوتاه می‌کرد. ۵۰-اگر در حال نماز بود و کودکی گریه می‌کرد نمازش را کوتاه می‌کرد. 🌺 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم..،