ابن کثیر دمشقی، مورّخ و مفسّر متعصّب اهل تسنّن در قرن هشتم و از مریدان ابن تیمیه ملعون می‌نویسد: «هشام کلبی گوید: برای از بین بردن قبر (مطهّر امام) حسین (علیه‌السلام)، چهل روز آب را به سوی حائر (مقدّس) روانه کردند؛ ولی ( با اینکه قبر مخفی و زمین مسطّح شده بود، به اعجاز) آب در اطراف قبر (شریف) می‌ایستاد و بر آن وارد نمی‌شد! مردی اعرابی از قبیله‌ی بنی‌اسد آمد و برای یافتن قبر (مطهّر حضرت، خود را بر زمین انداخت و) خاک را مُشت مُشت بر می‌داشت و می‌بوئید تا به قبر (شریف) حضرت رسید؛ سپس گریه کرد و گفت: پدر و مادرم به فدایت یا حسین! چه معطّر هستی و تربتت چه خوش بوست؛ و این شعر را فی البداهه سرود: 🍃 أرادوا ليخفوا قبره عن عدوّه فطيب تراب القبر دلّ على القبر. اینان قبر را مخفی نگاه می‌دارند تا دشمن نتواند آن را ویران کند، ولی بوی عطر تربت حضرت، (محبّین را) به سویش راهنمایی می‌کند.» 📚 البدایة و النهایة (ابن کثیر)، ج۸، ص۲۰۳ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•