مقیّد بود اول و آخر ماه را...مشهد باشد! مى‌گفت:اگر جسم با دو روز حمام نرفتن بو مى‌گيرد...روح، با يك نيت بد...سياه و كدر مى‌شود!بیشتر به امام رضا پناه مى‌بُرد. از او شنیده بودیم: زيارت مثل حمام است! و با اين نياز...زیارت می‌رفت! در یکی از سفرها...يكى از مريدان مشهدى گفته بود:منزل ما(که در خیابان نخریسی است)خالى است!تشریف ببرید آن‌جا. گفته بود: دور است!من جايى دور و بر مى‌خواهم!پرسيدند:چرا اين‌قدر نزديك؟! گفت: آلوده‌ها...لب حوض مى‌نشينند! آن قدر يقين به رافت و...دستِ گشايش‌گرِ امام داشت...كه وقتى نیازمندی...نزديكى حرم چیزی از او خواست...با آن همه دست و دل‌بازى...محل نمی‌گذاشت و...بی‌اعتنايى می‌کرد! وقتى اصرار او را می‌دید...می‌فرمود: بى‌سليقه‌!آدم در كنار دريا...از يك پيت حلبى آب نمى‌خواهد!. . برگرفته از زندگی استاد علی صفایی حائری (مشهور به عین صاد) . 📝از انچه بر دیگران گذشت‌‌، درست زیستن را بیاموزیم°';🕯;'`° #داستان اموزنده🎐 📚 @Dastane_amozande