✅دیباج صد و سوم 🔶از اسیری تا امیری 🖊علی‌رضا مکتب‌دار 📌با سیاست بیگانه بود اما با معرفت و مرام، یار دیرینه. ابهت و جذبه مردانه‌اش همراه با تعهدی که به انجام وظیفه و مسئولیت خویش داشت، از او انسانی قابل اعتماد ساخته بود. 📌نظامی بود و نظم و فرمان‌بری از مافوق، سرلوحه کارهایش، اما از ایمان و باور نیز بهره داشت، فقط پا در مسیر اشتباهی گذارده بود و کافی بود تلنگری بخورد تا از راه رفته بازگردد. خاندان او در جاهلیت و پس از اسلام، از خاندان‌های بزرگ عرب بودند. 📌او که از مشهورترین جنگاوران کوفه بود، مأمور شد با هزار تن سرباز، راه را بر فرزند پیامبر سد کند و او و اهل بیت و یارانش را در سرزمینی بی‌آب و علف و خشک و سوزان فرود آورد؛ سرزمین «کربلا». 📌بی‌شک تبلیغات گسترده دستگاه حکومت اموی بر ضد خاندان پیامبر، امر را بر بسیاری افراد از جمله او مشتبه ساخته و تشخیص درست از نادرست و سره از ناسره را برایشان دشوار ساخته بود. 📌اما زمین طینت پاک و باطن بی‌آلایش او، آماده پذیرش بارانی حیات‌بخش بود تا دوباره جان گیرد و میوه‌های شیرین ایمان و ادب بر شاخسار درخت ایمانش پدیدار گردد. 📌او با سپاه امام در ذی حُسم روبرو شد. مأمور به نبرد با امام نبود، بلکه وظیفه داشت امام را نزد ابن زیاد ببرد، از این‌رو مقابل توقفگاه امام با سپاهش صف‌آرایی نمود. 📌شدت تشنگی، او و سپاهیانش را مستأصل ساخته بود. امام فرمود به او سربازانش آب داده و اسبانشان را نیز سیراب کنند. 📌هنگام نماز ظهر او از امام اجازه خواست تا خود و سپاهیانش نماز را به امام اقتدا کنند و امام نیز اجازه فرمود! 📣پادکست متن را اینجا بشنوید. 👇