#قله_١٩٠٤ 🌷....آتش تیربارهای دوشکا و به خصوص یک قبضه توپ شیلیکا که عراق از آن مثل تیربار، کار می‌ کشید، از بالای ارتفاع ١٩٠٤ بر سر بچه ‌ها می‌ بارید و زمین‌ گیرشان کرده بود؛ یک دفعه رو کرد به بچه ‌هایی که روی زمین خوابیده بودند و با صدای رسا فریاد کشید: «گردان مقداد با مهدی خندان به پیش.» 🌷صدایش در همه جا پیچید و در کوهستان کانی ‌مانگا طنین انداخت؛ طوری بود که تمام بچه ‌های گردان مقداد شنیدند و همه پشت سرش شروع کردند به دویدن. ستون در شیب تند ارتفاع، چند تپه را پشت سر گذاشت و در شیاری نزدیک تپه سوم، چند دقیقه ‌ای ماند تا بچه ‌ها نفس تازه کنند. 🌷پیشاپیش ستون ایستاده بود و داشت بالای قله را نگاه می‌ کرد؛ صورتش را برگرداند و نگاهی کرد به بچه‌ هایی که زمین ‌گیر بودند و دوباره قله ١٩٠٤ را زیر چشم گرفت. انگار دور قامتش را هاله‌ ای از نور فرا گرفته بود. طاقت نیاورد و گفت: «من می‌ روم اون چارلول رو خاموش كنم.» 🌷جلوتر میدان مین بود، با چند تخریبچی از دامنه بالا کشید؛ داخل میدان مین، زیر نور منورها نشسته بودند یکی یکی مین را پیدا می‌ کردند، از خاک بیرون می‌ کشیدند و کناری می‌ گذاشتند، فرصتی برای خنثی کردنشان نبود. آقا مهدی معبری در میدان مین باز کرد، تا رسید به سیم‌ های خاردار کلافی شکل. دو ردیف سیم خاردار در پایین و یک ردیف در بالای آنها بود. 🌷مدتی پشت سیم خاردارها نشست به انتظار رسیدن سیم چین، اما از سیم‌ چین خبری نشد. رگبار آتش شدت گرفته بود، معطل نکرد، با دست‌ هایش شروع کرد به باز کردن کلاف‌ های سیم خاردار. تیرهای توپ چارلول شیلیکا از کنار سیم‌ های خاردار و از بالای سر مهدی می‌ گذشت. 🌷....بالاخره حلقه ‌های بلند کلاف ‌های سیم از هم باز شد و او با سر وارد کلاف‌ ها شد و وسط آنها نشست؛ او با دست‌ های چاک ‌چاک و خون آلودش مشغول باز کردن ردیف دیگر سیم‌ های خاردار شد؛ با هر تکانی که می‌ خورد، خارهای بیشتری در بدنش فرو می‌ رفت، اما با نگاه به سنگرهای دشمن، مصمم‌ تر از قبل کلاف ‌ها را از هم جدا می‌ کرد. 🌷تصمیم گرفته بود به هر قیمتی شده معبر را باز کند و آتش جهنمی آن توپ چارلول، که مانع پیشروی ستون شده بود را خاموش کند؛ ردیف آخر را هم باز کرد و خودش را به طرف دیگر کلاف‌ ها کشاند؛ لبا‌سهایش به خارها گیر کرده و پاره شده بودند؛ خون زیادی از دست ‌ها و بدنش بیرون می‌ زد. 🌷با زحمت زیادی روی دو پایش ایستاد؛ چارلول عراقی کماکان می‌ نواخت؛ خط آتش دشمن درست روی میدان مین و سیم هاى خاردار متمرکز شد؛ مهدی نای ایستادن نداشت؛ تمام توانش را جمع کرد و به صدای بلند فریاد زد: «ان تنصرالله ینصرکم» در یک دم، هاله ‌ای از سرخی تیرها، سر تا به پای مهدی را فرا گرفت. تکانی خورد و از پشت به روی سیم‌ های خاردار افتاد.... 🌹خاطره اى از مداح شهيد فرمانده مهدى خندان معروف به «شير كوهستان» كه در اربعين حسينى سال ٦٢ به شهادت رسيد. 📚 كتاب " قله ١٩٠٤" 🔵 کانال دفاع مقدس (ایتا، تلگرام، روبیکا، واتساپ)