شهید ستاری چگونه خلأ مستشاران آمریکایی را در نیروی هوایی پر کرد؟ ▫️منصور ستاری، فرمانده آسمانی نیروی هوایی در سال ۱۳۵۰ برای گذراندن یک دوره‌ تخصصی کنترل رادار به کشور آمریکا اعزام شد. خودش و یکی از دوستانش برای بازدید از یک بخش راداری در جایی که آموزش می‌دیدند رفتند و با ممانعت آمریکایی‌ها مواجه شدند. منصور پس از گذراندن دوره یکساله، در سال ۱۳۵۱ به ایران بازگشت و به عنوان افسر کنترل شکاری نیروی هوایی مشغول به کار شد. او خودش را کسی می‌دید که به مدد هزینه‌های کشورش، دانش‌آموخته و حالا وقت آن رسیده است تا با خدمت صادقانه و مجدانه، متقابلا به کشورش و مردمش خدمت کند. نگاه منصور ستاری از همان روزها به یک موضوع متوجه بود. این که ما نیز باید به همان میزان که هزینه‌های هنگفتی برای حضور وابسته‌کننده متخصصان و مستشاران آمریکایی داریم، بیاموزیم، بدانیم و بسازیم. معاونت طرح و برنامه نیروی هوایی، آغازین فرصتی بود تا ستاری جوان و آماده بتواند نخستین گام‌هایش را برای رنگ واقعیت بخشیدن به اندیشه «توانستن» بردارد. در نخستین روزهای پس از پیروزی انقلاب و سپس آغاز جنگ تحمیلی علیه کشورمان، متخصصان و مستشاران غربی که از صفر تا صد نیروی هوایی را از حیث تجهیزات، آموزش‌ها، تعمیر، نگهداری و توسعه در اختیار خود گرفته بودند، از کشور خارج شدند و نیروی هوایی را با کوهی از وابستگی‌ها نیازها و مشکلات، تنها گذاشتند. یکی از محدودیت‌های بزرگی که به واسطه خروج مستشاران غربی از ایران حادث شده بود، معضل عدم آشنایی با تعمیر، نگهداری و بازسازی تجهیزات و امکانات بود. چراکه آمریکایی‌ها حتی در کوچک‌ترین موارد نیز اجازه دخالت نیروهای ایرانی را نمی‌دادند و همه‌چیز را سربسته، رفع و رجوع می‌کردند. به طور مثال اگر قطعه‌ای دچار مشکل می‌شد، نه تنها دانش فنی تولید که حتی دانش تعمیر و بازیابی آن به نیروی هوایی کشورمان داده نمی‌شد. از همان روزهای اول جنگ، شهید ستاری ، دغدغه و دل‌مشغولی تأمین نیازهای فنی نیروی هوایی را داشت. طرح‌ها و برنامه‌هایی که ارائه می‌داد موجب شد تا راهش به معاونت طرح و برنامه نیروی هوایی هدایت شود و به عنوان معاون طرح و برنامه نیرو طرح‌هایش را دنبال کند. تا قبل از انقلاب, قطعات یدکی جت های جنگنده از آمریکا به ایران ارسال شده و جایگزین قطعه های خراب می شد. این فرآیند نه تنها هزینه‌های هنگفتی را از کشور خارج می‌کرد، بلکه آسیب‌ها و دشواری‌های جدی را برای کشور به همراه می آورد، مشکلاتی که تنها بخشی از آن در جنگ و پررنگ‌تر شدن احساس نیاز به دانش فنی و نوآوری، توانمندی ساخت قطعه و ارتقا, خودش را نمایان ساخت. پیش از انقلاب, برابر تصویب ارتش, یک تحول و سازماندهی جدید در نیروی هوایی اتفاق افتاد. فرماندهی نیروی هوایی بر دو بخش فرماندهی متمرکز شد نخست مرکز فرماندهی بر پایگاه های ترابری و شکاری به عنوان فرماندهی تاکتیکی هوایی صورت گرفت همچنین در پدافند هوایی نیز یک فرماندهی جدا و مستقل استقرار یافت. در بخش های مختلف نیروی هوایی، تیم های مختلف مستشاری مستقر بود این تیم ها شامل مشاوران متخصصین و مهندسانی بود که بر تمامی تجهیزات و زیرساخت های نیروی هوایی که وابسته به آمریکا بود تسلط و مدیریت داشتند و کارهای به کارگیری انتقال تعمیر نگهداری و جایابی را برای پدافند هوایی انجام می‌دادند. بعد از انقلاب این تیم‌ها از ایران رفتند و در واقع انحلال این تیم ها که زمینه ساز وابستگی بخش های مهم و راهبردی نیروی هوایی به امریکا بود یک خلع بزرگ را در نیروی هوایی کشورمان ایجاد کرد با شروع جنگ تحمیلی در سال ۱۳۵۹ این نیاز و کاستی ها بیش تر و پررنگ تر از همیشه ظهور و بروز پیدا کرد. در همین زمان بود که شهید منصور ستاری به عنوان یک افسر کنترل شکاری جوان و دانش آموخته و بازگشته از آمریکا کار خود را آغاز می‌کند. ستاری در بخش آموزش پدافند هوایی نقش‌آفرین می‌شود. فعالیت او در این بخش، همزمان با ایام دفاع مقدس به کمک کشور می‌آید. او با شناخت خوبی که از آینده و نیازهای نیرو دارد اهداف و اندیشه‌هایش را برای اعتلای و خودکفایی برمی‌دارد. خلأ بزرگ تیمهای مستشاری که سرنوشت سازترین کارهای نیروی هوایی را انجام می دادند سنگین تر شده و او خود را در برابر این کاستی ها مسئول می بیند. ⚪️ اما نخستین گام شهید ستاری در این مسیر چه بود؟ یکی از چالش های اصلی نیروی هوایی آشفتگی و سردرگمی ایجاد شده در دفاع پدافند هوایی از آسمان کشور بود. بخش های گوناگون نظامی و نیروهای مسلح کشور که از تجهیزات پدافندی و دفاع هوایی برخوردار بودند به یک هماهنگی و یکپارچگی در شناسایی، به کارگیری تجهیزات و اقدام علیه تهدیدات موجود نیاز داشتند. ▫️یکپارچگی در کنترل آسمان و افزایش هماهنگی کنترل آسمان ایران باید یکپارچه می‌بود تا تحرکات خودی و غیرخودی در آسمان کشور به خوبی تشخیص داده شود. ┄┅☫🇮🇷 کانال دفاع مقدس 🇮🇷☫┅┄