#تدبر_در_آیه
#آیه_۷۹_سوره_نساء
ما أَصابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ ما أَصابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ وَ أَرْسَلْناكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا وَ كَفى بِاللَّهِ شَهِيداً
ترجمه؛
(اى انسان!) آنچه از نيكى به تو رسد از خداست و آنچه از بدى به تو برسد از نفس توست. و (اى پيامبر) ما تو را به رسالت براى مردم فرستاديم و گواهى خدا در اينباره كافى است.
🌺🌴🌺
در تفسیر نور آمده است؛
در بينش الهى، همه چيز مخلوق خدا، «اللَّهُ خالِقُ كُلِّ شَيْءٍ» و خداوند، همه چيز را نيك آفريده است. «أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ» آنچه به خداوند مربوط است، آفرينش است كه از حُسن جدا نيست و ناگوارىها و گرفتارىهاى ما، اوّلًا فقدان آن كمالات است كه مخلوق خدا نيست، ثانياً آنچه سبب محروميّت از خيرات الهى است، كردار فرد يا جامعه است.
به تعبير يكى از علما، زمين كه به دور خورشيد مىگردد، همواره قسمتى كه رو به خورشيد است، روشن است و اگر طرف ديگر تاريك است، چون پشت به خورشيد كرده وگرنه خورشيد، همواره نور مىدهد. بنابراين مىتوان به زمين گفت: اى زمين هر كجاى تو روشن است از خورشيد است و هر كجاى تو تاريك است از خودت مىباشد. در اين آيه نيز به انسان خطاب شده كه هر نيكى به تو رسد از خداست و هر بدى به تو رسد از خودت است.
با آن همه ستايش قرآن از رسول اللّه صلى الله عليه و آله، بايد گفت: مراد از «فَمِنْ نَفْسِكَ» نفس انسان است، نه شخص پيامبر. واللّه العالم
در اين آيه مىخوانيم: تنها خوبىها از اوست و بدىها از انسان است و اين به خاطر آن است كه بدىها از آن جهت كه از انسان صادر مىشود به انسان نسبت داده شده و از آن جهت كه خود انسان و اراده او در تحت سيطره الهى است، به خدا نسبت داده مىشود. چنانكه اگر كارمند دولت خلاف كند، اين خلاف هم به خود كارمند نسبت داده مىشود، و هم به دليل آنكه او كارمند دولت است،به دولت نسبت داده مىشود.
امام رضا عليه السلام مىفرمايد: خداوند به انسان خطاب مىكند كه اراده و خواست تو نيز از من است. آرى، انسان با خواست خداوند مىتواند تصميم بگيرد.
--------------------------------
❣️
@Dell_neshin