#ذهن و #خدا ما #فکر می‌کنیم باید در ذهن و با دلیل وجود خدا را اثبات کنیم... ❗️ استدلال ذهنی برای اثبات وجود خداوند، زندگی پلاستیکی و مصنوعی است... ❕ در ذهن بودن و داشتن من‌ذهنی، نفی زندگی است... ❗️ اثبات وجود خدا با دلیل معنی ندارد. ما باید به #خودش عیناً زنده شده و روی ذات خود قائم و از ذهن جدا شویم. اثبات یعنی زنده شدن به بی‌نهایت خداوند... و مستقر شدن در این لحظهٔ ابدی. « #اَلَست» یعنی از ذهن جدا شدن، ما بی‌نیاز از این جهان هستیم و برای قائم به ذات بودن، لازم نیست به چیزهای ذهنی متکی باشیم. فضای ذهن، فضای نفی است. دراصل ما «جسمیم به‌علاوهٔ انکارِ جسم». ما دائماً باید انکار کنیم، آن چیزی نیستیم که ذهنمان نشان می‌دهد و به مرکزمان می‌آید. اما مردم نفی را اثبات می‌پندارند... ❗️ من‌ذهنی را اصل خود می‌گیرند... و استدلال ذهنی برای اثبات خدا را نیز به‌جای زنده شدن به او و تجربهٔ یکتایی می‌گیرند ...❗️ درنتیجه چشم معدوم‌بین یعنی هیچ‌بین دارند... نفی را اثبات می‌پنداشتیم دیدهٔ معدوم‌بینی داشتیم مثنوی، دفتر5، بیت 1032 #یامحیی @drmahdikhanloo Drmahdikhanloo.com