بسم الله و الحمدلله ⚫️ شرحی بر غفلت و تجاهل! ◼️اگر هیئات و مجالس عزاداری به مکانی برای بدعت و ایجاد تغییر در متن شریعت مبدل گردد و ما به بهانه هایی از جنس تعریف مجعولِ اسلامِ رحمانی، مقابل این استحاله، تساهل نماییم و عزاداری را متن و معرفتِ آن را حاشیه بنامیم، یعنی در نیافته ایم که مصاف حق و باطل میان دو سپاه مسلمان در کربلا، حاصل عناد سفیانیان و مروانیان و بلاهت شریح قاضی و سلیمان صرد خزاعیها بود. ◼️شهادت ابی عبدالله و خانواده و اصحابشان و مصیبت اسارت عقیله ی بنی هاشم و بانوان حرم آل الله در کوفه و شام که حضرت بقیةالله الاعظم "ارواحنافداه" به گواهیِ زیارت ناحیه ی مقدسه بر آن خون میگریند، محصول کینه توزیِ سفیانی و بی بصیرتیِ مجتهدینِ غافل و توجیه گر بود که به یک نتیجه ی مشترک و رقم خوردنِ بزرگترین ظلم و جنایتِ تاریخ بشریت منجر شد. ◼️ "کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا" یعنی ما هر روز و هر زمان در مواجهه ی حق و باطل، مُلزم به انتخابیم و هر کجا که از حق عبور کرده و تمسک به باطل را ناچیز بشماریم یک مرحله به خسران و سقوط در جبهه ی کفر و شرک نزدیکتر می شویم و چه بسا گاهی این سقوط، با خطایی فاحش، شتابی تصاعدی به خود گرفته و در مضیقِ اشتباهاتِ مکرر، هبوطمان را رقم بزند. ◼️یادمان باشد شمر بن ذی الجوشن، نمایش سِیری عجیب است از سرداری و جانبازی در صفین در رکاب مولا علی "علیه السلام" تا نشستن بر سینه ی ابی عبدالله "علیه السلام" در گودال قتلگاه! ◼️هیهات که غفلت در ما مکرر شود و آتشِ هلوعِ دوزخ، بی تابِ بلعیدنمان گردد. ✍ مریم اشرفی گودرزی