⭕️ نگاهی نو به مسئولیت اجتماعی (نمای کلی بحث) 🎙حجت الاسلام قنبریان/ هیات اصحاب الحسین(ع) دانشگاه تهران/ فاطمیه اول۱۴۰۲ ▫️ جلسه اول: تقسیم و تعریف • "مسئولیت" واژه ای مهم و محوری در دستگاه واژگانی دین. در مقابل خدا، در مقابل مردم/ درباره خود، درباره دیگران، اجتماع • مسئولیت اجتماعی خود دو نوع است: 1⃣ در قبال امور اجتماعی مثل فرازهایی از نامه۴۷ نهج البلاغه؛ مسئولیت در قبال ایتام، همسایگان و... در این نوع هرکس مسئول است اما در قبال یتیم های اطراف خود، همسایه خود و... در این نوع جهت مصرف و غایت مسئولیت، اجتماع و امور اجتماعی است. 2⃣ مسئولیت با حضور جمعی و اجتماعی برخی فرازهای دیگر همان نامه (علیکم بالتواصل و التباذل) اینجورند. در این نوع جهت تولید و فاعلیت مسئولیت اجتماعی، جمع و اجتماع است. ⚠️ توجه مهم: مسئولیت نوع اول معمولا تربیتی است. نوعا هم مردم سنگ نمی شوند که به کلی آن مسئولیت ها زایل شود. اما مسئولیت نوع دوم سیاسی اجتماعی است به بسیج شوندگی و سازمان گیری مردم مربوط است و از قضا کثیرا چنین نمی شود. نقطه های عطف تاریخ از انجام این مسئولیت و شکست های تاریخ هم از عدم انجام این است. از سقیفه تا کربلا با این مسئولیت (نوع دوم) مواجه اید! • مسئولیت اجتماعی نوع دوم، دو صنف دارد: 1⃣ با یک گروه منسجم (فئه به تعبیر قرآن) هم قابل انجام است. 2⃣ فقط با همه یا اکثریت جامعه قابل انجام است. مقاومت حزب الله یک "فئه" و مقاومت غزه، "همه" است. دفاع مقدس، بسیج یک "فئه" است اما حفظ و بقاء نظام جمهوری اسلامی "همه" را می خواهد. این را باید خوب یاد گرفت و مشق کرد که حفظ مرزها از دشمن با گروهی از جان گذشته قابل انجام است (۶درصد مردم در دفاع مقدس) اما حفظ نظام سیاسی از درون، اکثریت یا همه را می خواهد. این سختی مسئولیت اجتماعی نوع دوم و بخصوص صنف دومش را بیشتر و حساس تر می کند. • ماجرای فاطمه زهرا(س): مشکل او عدم مسئولیت اجتماعی نوع اول در مردم نبود. او حتی محترم بود و برایش جمع هم شدند و... لکن بسیج شوندگی برای انجام مسئولیت اجتماعی نوع دوم آسیب دید! روایات اینرا با واژگانی مهم بیان می کند: اول یک سکوت همگانی اتفاق می افتد. حضرت صدیقه(س) آنها را چنین خطاب کرد: المغضیه علی الفعل القبیح الخاسر! مغضیه از اغضی، یغضی و در اصل از اغضض، یغضض است. "یَغُضُّوا مِن اَبصَارِهِم" از همین ماده است یعنی چشم پوشی. المغضیه یعنی دچار سکوت و چشم پوشی و کم کاری شدن آنهم در قبال "فعل قبیح خاسر" یعنی کار زشتی که نه فقط ضرر می زند بلکه سرمایه را از کف می برد. پس از این سکوت، رفتن جمعی و اجتماعی به سمت یک انحراف است (المسرعه الی قیل الباطل). حضرت امیر(ع) از این بشکل همگانی رفتن تعبیر به "انثیال" می کند. در نامه۶۲ می نویسد: فما راعنی الا انثیال الناس علی فلان یُبایعونه: مرا از به درد و فریاد نیاورد (بی چاره و رعایت نکرد) مگر وقتی مردم با سرعت پی در پی برای بیعت با فلانی ازدحام کردند. انثیال، با سرعت و پی در پی آمدن و ازدحام کردن است یعنی حضور همگانی. ملاحظه می کنید بعد از بیعت همگانی غدیر، اول یک جمع محدود در سقیفه جمع و تصمیمی دیگر می گیرند؛ جامعه اول دچار "مغضیه " و سکوت است و بعد از آوردن به مسجد و گرداندن خلیفه جدید در راه و بازار، "انثیال" صورت می گیرد و دیگر چاره ای نمی ماند! این مسئولیت اجتماعی بخصوص صنف دومش(همگانی) را باید بهتر تجزیه و تحلیل کرد. ◇ ‌‌【به احیاگری بپیوندید 】◇ 🌐 کانال رسمی مجمع ملی فعالان امر به معروف و نهی از منکر 👇 ╭┅────────┅╮ 💎 🆔 @EHYAGARI_IR ╰┅────────┅╯