⭕ دوستی با مخالفین سیاسی! ✔️ بخش دوم 🔹این اختلاف سلایق سیاسی نباید منجر به کدورت و دودستگی هویتی شود. نباید این اختلافات پایان دهنده برادری دو دانشجوی جوان دغدغه مند شود. این تحمل پذیری سیاسی و گره نزدن افکار سیاسی به کل ماهیت و موجودیت آدمها، برای خود طرفین هم جذاب و ماندگار است به نحوی که دو طرف تا آخر در قضاوت های خود نسبت به شخص دیگر، این ملاک را دخیل میکنند. همانطور که برای من دوستان غیر همفکرم که حائز ویژگی بالا بودند محترم هستند و همواره به نیکی از آنان یاد میکنم، مطلعم که در طرف مقابل هم اینگونه است. آنان هم ارزش یک بسیجی با اخلاق،صمیمی و اهل گفت و گو و احترام به افکار دیگری در عین مرزبندی های فکری را میدانند و به نیکی از نیروهای رقیب خود یاد میکنند. 🔹این دغدغه نگارنده در ادبیات حضرت امام بارها مورد اشاره و تاکید قرار گرفته. ایشان در یکی از سخنرانی های خود به صراحت به این موضوع اشاره می کنند:«البته دو تفکر هست،باید هم باشد. دو رأی هست، باید هم باشد. سلیقه‌های مختلف باید باشد، لکن سلیقه‌های مختلف اسباب این نمی‌شود که انسان باهم خوب نباشد. من عرض کردم مثل طلبه‌ها که با هم مباحثه می‌کنند، آن وقتی که مباحثه می‌کردند جار و جنجال جوری بود که انسان خیال می‌کرد دشمن هم هستند، وقتی مباحثه تمام می‌شد می‌نشستند به دوستی کردن و انس. اگر در یک ملتی اختلاف سلیقه نباشد، این ناقص است. اگر در یک مجلسی اختلاف نباشد، این مجلس ناقصی است. اختلاف باید باشد، اختلاف سلیقه، اختلاف رأی،مباحثه،جار و جنجال اینها باید باشد، لکن نتیجه این نباشد که ما دو دسته، بشویم دشمن هم. باید دو دسته باشیم در عین حالی که اختلاف داریم، دوست هم باشیم.» 🔹فلذا امروز یکی از گمشده های کنشگری سیاسی ما که ذیل کلان موضوع «اخلاق سیاسی» می گنجد، عدم طرد و قهر با افراد به بهانه اختلاف نظرات سیاسی و جناحی است. طردها و قهرهایی که بسیاری اوقات نه بوی خدا بلکه بوی نفسانیت میدهد. ✍ریاحی پور 📡 به خانواده بزرگ #انقلابیون_بوشهر بپیوندید 🇮🇷 #انقلابیون_بوشهر https://eitaa.com/ENGHLABun