📝 «نقدی بر نظریه مارپیچ تورم-دستمزد»
❗️حیرتانگیز است که برخی
برای توجیه سرگوب دستمزدهای کارگری به نظریه «مارپیچ تورم-دستمزد» استناد میکنند که رشد تورم یاعث رشد دستمزدها شده و همین خودش دوباره تورم خلق میکند و دوباره باید دستمزدها را افرایش داد و این چرخه معیوب تکرار میشود.
🔖 اما نکته اینجاست که این نظریه در شرایطی صادق است که:
1⃣
سهم نیروی کار به عنوان یکی از نهادههای تولید در هزینه تولید بالا باشد، در حالیکه این نسبت در اقتصاد ایران متوسط حدود ۵٪ الی ۱۲٪ است.
2⃣ اقتصاد با شرایطی نزدیک به
«اشتغال کامل» مواجه باشد در حالیکه اقتصاد ایران شدیدا از پدیده شوم
«اشتغال ناقص عوامل تولید» از محل سقوط مصرف رنج میبرد.
3⃣ خانوار تا مرز حداکثر مطلوبیت خود مصرف کند در حالیکه اقتصاد ایران شدیدا گرفتار
«مصرف نامکفی» خانوار به دلیل فشارهای هزینه است.
4⃣
«نسبت پسانداز به درآمد» در سطح قابل توجهی بالا باشد و
«نسبت بدهی به درآمد» پایین؛ در حالیکه در اقتصاد ایران دقیقا برعکس است.
⛔️ کاش وزیر محترم کار و مشاوران ایشان درک میکردند که تداوم این شرایط تمام عوارض فوق را تشدید میکند و «اقتصاد زیرزمینی» را توسعه میدهد.
@Economics_Finance