#آموزشي نوسانگيري برخی فیلترها مانند «حجم معاملات» و «کف قیمتی ماهانه» می‌تواند به شناسایی سهم‌های مناسب برای نوسان گیری کمک کنند. در بیشتر موارد، این کار در سهم‌های کوچک بازار انجام می‌شود و نوسان گیران، دشواری نوسان از سهم‌های بزرگ و بنیاد محور را به جان نمی‌خرند. سهامداران شرکت‌های بنیادی با توجه به اهداف بلند مدتی که دارند این سهم‌ها را خریداری می‌کنند و به راحتی آن را از دست نمی‌دهند. ‌نوسان‌گیران در بیشتر موارد، سهم‌‌های فرابورسی را برای نوسان گیری انتخاب می‌کنند. زیرا این سهم‌ها برای رشد حداکثری در یک روز، نیاز به پر شدن حجم مبنا ندارند و زودتر از سهم‌هایی با حجم‌مبنای بالا تحت تاثیر جو بازار قرار می‌گیرند. شناوری سهم نیز نکته مهمی است که نوسان گیران آن را در نظر قرار می‌دهند. در واقع، هرچه شناوری سهم کمتر باشد، میزان عرضه توسط سهامداران آن کمتر است. بنابراین نوسان گیران سهمی را انتخاب می‌کنند که به هنگام ورود و خروج کمترین دردسر را برایشان داشته باشد. نوسان گیران مبالغ کم را برای نوسان وارد بازار نمی‌کنند. به دست آوردن سود ۵ الی ۱۰ درصدی در صورتی برای نوسان گیر به صرفه است که هزینه کارمزد معاملات برای آنها چندان بالا نباشد. بنابراین نوسان گیر، محدودیت سرمایه ندارد. او سرمایه‌ سنگینی را وارد سهم می‌کند و پس از به دست آوردن نوسان مد نظر از آن سهم خارج می‌شود. البته با توجه به زمان کوتاه بازگشت سرمایه در استراتژی نوسان گیری، عده‌ای به صورت اعتباری خرید می‌کنند.