فضائل علوی: شجاعت امیرالمومنین علی ع به قدری زیاد بود که وقتی وارد میدان میشد سپهسالاران سپاه دشمن وصیت نامه مینوشتند چون هیچ احدالناسی یارای مقاومت در برابر حیدر کرار رو نداشت زره اش پشت نداشت و در هیچ جنگی فرار نکرد در مبارزه ای وارد نمیشد مگر اینکه پیروز از میدان خارج میشد یک چنین شخصیتی وقتی به یتیمان میرسید خم میشد تا یتیمان روی کمرش سوار شن همین شخصیت شانه هاش زخم بود از بس کیسه به شانه میکشید تا برای یتیمان غذا ببره امیرالمومنین علی ع میفرمایند: 🟢فَوَالَّذِي وَسِعَ سَمْعُهُ الْأَصْوَاتَ، مَا مِنْ أَحَدٍ أَوْدَعَ قَلْباً سُرُوراً إِلَّا وَ خَلَقَ اللَّهُ لَهُ مِنْ ذَلِكَ السُّرُورِ لُطْفاً ✨سوگند به خدایی که تمام صداها را میشنود، هر کس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی برایش می‌آفریند. 📚" نهج البلاغه حکمت ۲۵۷ " هر بار که فضیلتی از فضائل امیرالمومنین علی ع رو مینویسم این جمله به ذهنم متبادر میشه : جانم به این آقا دم خدا گرم که چنین آقایی رو مقتدای ما قرار داده