انسان اگر سالم و بر روال فطرتش رشد کند، دنیا برایش تنگ میشود! مثل همان کودکی که پس از مدتی بازی با اسباب‌بازی موردعلاقه‌اش، از آن خسته و سیر میشود. میفرماید: وَ ما هذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا إِلّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ ؛ یعنی این دنیا مثل همان اسباب‌بازی کودکی‌هایت هست! انسان اگر درست به دنیا نگاه کرده باشد، از آن سیر میشود و این احساس به او دست میدهد که گمشده‌ای دارد. آنقدر سینه‌اش تنگ میشود که به‌ازای تمام دنیا هم، راه نفسش وا نمیشود... فقط گمشده‌اش را میطلبد! اباالفضل هم همین را فرموده بود که: قَدْ ضَاقَ صَدْرِي وَ سَئِمْتُ مِنَ الْحَيَاةِ ؛ سینه‌ام تنگ آمده و از دنیا سیرم!!! @ehsanSaadi