همه می‌دانیم عسل شیرین‌است. اما پیش آنکس که عسل در دهان دارد، حرف از شیرینی عسل، کاری بیهوده‌است و بسا هم موجب آزردگی خاطرش! می‌گوید: "عامو! اینی که داری تعریف می‌کنی، من دارم می‌خورم. پس حواسم را از لذتِ خوردن عسلم، به تعریف‌ها و تجربه‌ها و شاید آرزوهایت از خوردن عسل پرت نکن! " حمل زاد و توشه به محضر کریمان، نهایت بی‌ادبی‌است و کرامت و کریمیت هم خود عرصه‌ها دارد. هرچند او عفو می‌کند و می‌گذرد. و شاید با تو دم‌خور هم بشود. پس ذکر بعضی مطالب درست هم، گاهی بی‌ادبی‌است. بعضی تایید کردن‌ها و حتی بعضی اضافه کردن‌ها ... می‌گفت: رعایت ادب، رعایت ادبیات نیست! هزار مرتبه شستم دهان به مشک و گلاب هنوز نام تو بردن کمال بی ادبی است ... استغفرالله که استغفارمان هم گاهی استغفار می‌خواهد. @ehsanSaadi | بساط فقیر