❌سِت کردن (یک دست کردن) ✍روح الله کریمی خویگانی سبک زندگی های امروزی با واژۀ «سِت» عجین شده است. اگر کمی به اطرافیان خود نظر بیندازیم، کمتر والدی را می یابیم که وقتی وارد منزلشان می شویم، هماهنگی، یک دست و سِت بودن وسایل و تجهیزات منزلش را نبینیم! مثلاً در برخی از منازل، پرده، قالی، رنگ دیوار، رنگ درب ها، رنگ کابینت ها و ... همه یک رنگ و یا رنگی مشابه به هم دارند. شاید از نگاه طراحی ساختمان و زیبایی شناسی این امر قابل دفاع باشد، لیکن از نگاه «تربیتی» این مسئله آسیب زاست. چرا که به تجربه آموخته ایم و دیده ایم که بچه ها قربانی مقولۀ ست شدن شده اند. مثلاً از برخی مادران می پرسیم چرا شما که کودک دارید، فرش سفید تهیه کرده اید؟ در جواب می گویند: خوب همۀ وسایلمان سفید است، باید فرش هماهنگ با این رنگ را تهیه می کردیم. این هماهنگی و یک دست کردن وسایل وقتی مبتنی بر رنگ های یکسان و روشن عجین می شود، راه آزادی و استقلال کودک را می بندد. کودک با دست زدن به هر کدام از وسایل و تجهیزات سفید منزل مورد مؤاخذه قرار می گیرد. جرأت رفتن روی مبل و حتی گاهی تردد بر روی فرش را هم پیدا نمی کند! چون زود کثیف می شوند. ست کردن، حتی روی هوش بچه ها تأثیر منفی می گذارد، چون دیگر مثل قدیم ها بچه ها انواع رنگ ها را تجربه نمی کنند! از نظر ما دانش آموزان تعلیم و تربیت، ست کردن وسایل منزل ظلم به بچه هاست ؟ #کودکی_دنیای_شیرینیه_تلخش_نکنیم