خدا پاداش روزه است! آیت الله #مظاهری : معمولاً این روایت را این گونه معنا می کنند که خدای بلند مرتبه فرمود روزه از آن من است و خودم پاداش آن را می دهم یعنی فعل «أجزی» را به صیغه ی معلوم خوانده و فاعل آن را خداوند می دانند اما برخی بزرگان آن را به صیغه ی مجهول «اُجزی» می خوانند و این طور معنی می کنند که روزه از آن من است و خودم پاداش آن هستم چنین پاداشی ارزش مادی ندارد بلکه نوید بخش لقای پروردگار است و این پاداش مخصوص روزه دار است این تعبیر فقط در مورد روزه ذکر شده و درباره ی سایر عبادتها چنین بیانی وارد نشده است. (کل عمل ابن آدم هو له إلا الصيام فَهُوَ لى و أنا اَجزى ترجمه: هر عمل فرزند آدم برای اوست به جز روزه، که از آن من است و من پاداش آن هستم)