عدم اطاعت از کفّار و منافقین «وَ لا تُطِعِ الْكافِرِينَ وَ الْمُنافِقِينَ وَ دَعْ أَذاهُمْ وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ كَفى‌ بِاللَّهِ وَكِيلًا» احزاب/48 «و از کافران و منافقان اطاعت مکن و آزارشان را واگذار و بر خدا توکل کن، و کافی است که خدا نگهبان و کارسازباشد.» نکته ها بى‌اعتنايى به آزار و اذيّت دشمنان به معناى سستى و كوتاهى در برخورد با آنان نيست، بلكه به معناى توكّل و اميدوارى به رحمت الهى، دلسرد نشدن از برخوردهاى آنان است. پيامبر از جانب خداوند مأمور مى‌شود تا به مؤمنان بشارت دهد كه لطف و فضل ويژه او شامل حال آنان مى‌شود و اين خود بزرگ‌ترين لطف خداست. پیام ها 1- ايمان، شرط دريافت الطاف ويژۀ الهى است. 2- رهبر بايد به مؤمنان بشارت دهد. 3- رفتار خدا با مؤمنان بر اساس فضل است. 4- كسى كه به سرچشمۀ قدرتِ حقّ دلگرم شد، مى‌تواند از منحرفان جدا شود. 5- بى اعتنايى به كار شكنى‌هاى كفّار و منافقان و مقاومت در برابر خواسته‌هاى آنان، به توكّل نياز دارد. 6- كفّار و منافقان در يك خط هستند. كار هر دو، آزار دادن مؤمنان است. 7- در شرايطى، رهبر بايد فقط ارشاد كند و به فكر مقابله به مثل و انتقام از مخالفان نباشد. 8- به خداوند توكّل كنيم، زيرا او وكيل لايق و با كفايتى است. منبع: تفسیر نور دکتر عزیزالله کریمی تبار @hadianebasir 📡@Entezar313s