سیدحسن فقط دبیرکل یک گروه شیعه در جنوب لبنان نبود. او مهمترین رهبر مقاومت مردمی و چریکی جنوب جهانی علیه امپریالیسم و استعمار در عصر معاصر بود. او قلب گرم یک چریک جوان، فصاحت یک شاعر کلاسیک عرب و مغز سرد یک شطرنج‌باز را توامان داشت. استراتژیستی که نبوغش را دشمنانش هم تصدیق می‌کردند. او زیباترین تجسد روح انسانِ قیام کرده‌ی غرب آسیایی علیه نظم امپریالیستی و نیهیلیستی غربی بود. مسلم است مقاومت، ایده و فکری است که با رفتن یک فرد متوقف نمی‌شود اما سیدحسن کسی است که شاید تا چند دهه قابل جایگزینی نباشد. امروز تلخ‌ترین و سیاه‌ترین روز در تاریخ مقاومت است. اما اگر مقاومت نشسته مویه عزاداری کند محکوم به فناست. این‌عزاداری باید ایستاده و سلاح به دست انجام شود. این سیاه‌ترین روز مقاومت باید سرخ‌ترین روز مقاومت شود.