توضیحات یک خانواده مکتبی که فرزندان خود را به مدرسه نمیفرستند 👇👇👇 ارسالی از طرف یکی از مادران مکتبی 👇👇👇 سلام وقتتون بخیر خدمت همه ی مادران دلسوز که دغدغه تربیت فرزندانشون رو دارند و از من سوال می‌پرسند که چرا من و همسرم تصمیم گرفتیم فرزندمون رو به مدرسه نفرستیم ، چندتا نکته رو باید عرض کنم: اول اینکه ، این موضوع ، یک موضوع کارشناسی شدست که دلایلی که هست، کاملا عقلانی و منطقی هست، و حداقل سه تا چهار جلسه صحبت کردن درباره این قضیه رو میطلبه، و من زمانی این دلایل رو خدمتتون عرض میکنم که به اون حد از عطش و تشنگی رسیده باشید ، چرا که قبلش شاید زیاد فایده ای نداشته باشه، اگر دوست دارید به اون دلایل برسید قبلش نیاز هست که به‌ چند مورد فکر کنیم. ۱.برای نابودی یک تمدن ، ۳ چیز را باید از آن تمدن گرفت: _ نظام آموزشی _ الگوها _ خانواده در توضیح نظام آموزشی میتونیم بگیم، حدود ۱۰۰ سال پیش ، به قبل ، ما ، در ایران مدارس و دانشگاههایی با این ساختار نداشتیم، *اماااااااا* اندیشمندانی مثل: عطار، سعدی، حافظ ، مولانا(به گفته صاحب نظران والاترین اندیشه بشری بعداز امامان و پیامبران)، فردوسی ، ابوسعید ابوالخیر ، نظامی و غیره، و دانشمندانی مثل : ابن سینا(معروف به شیخ الرئیس)، زکریای رازی(کاشف الکلی که امروزه در تمام بیمارستان های دنیا داره ازش استفاده میشه)، ابوریحان بیرونی، خیام(تنظیم کننده تقویم هجری شمسی،که دقیق ترین تقویم در دنیا با دقت یک ثانیه در چند میلیون سال هست) غیاث الدین جمشید کاشانی، قطب الدین شیرازی ، خواجه نصیرالدین طوسی(نابغه ی نجوم،معماری و مملکت داری) و غیره، رو داشتیم. اما سرو ته مدارس و دانشگاه های امروزی ، در کل دنیا رو که بگیریم، یکی مثل این الگوها پیدا نمیشه که نمیشه، و نکته مهمِ این قضیه ، اینه که شاید در ظاهر اندیشمندان قدیم ، دانشمند نبودند ، اما دانشمندان حتما اندیشمند هم بودند. یعنی یاد دادن مفاهیمی مثل ، صبر ، گذشت، فرو خوردن خشم، ایثار و بخشندگی ، برای اجداد خردمند ما ، مهمتر بوده از دانشمند شدن اونها، به قول دکتر الهی قمشه ای: " ابن سینا و انیشتین شدن مهم نیست، عطار شدن و ابو سعید ابوالخیر شدن مهمه" و حالا سوال اینجاست که: آیا میشه اون ساختار علم آموزی رو مجددا احیا کرد؟ ، و علوم جدیدی مثل کامپیوتر، رباتیک ، هوش مصنوعی و... رو با اون سبک و ساختار به بچه ها یاد داد؟؟؟ تا در اون زمینه ها مجددا ، شاهد، خیام ها و ابن سیناها باشیم؟؟ جدایِ ازینکه اون علوم قدیم که به درد زندگی می‌خورده رو هم یاد بچه ها بدیم، که مهم ترینش طب بوده (و هست). ۲.الگوها: الگوهای پدر بزرگان ما چه کسانی بودند؟؟ الگوهای ما در امروزه چه کسانی هستند؟؟ آیا الگوهای اجداد ما کسانی غیر از امامان معصوم بودند؟؟ آرزوی خواجه نصیرالدین طوسی با اون نبوغش، این بود که کنار حضرت علی(ع) دفن بشه که به آرزوش هم رسید. اما الگوهای ما و یا فرزندان ما امروزه کیا هستن؟؟ بازیگران سینما و تلویزیون؟ ، بازیکنان فوتبال؟؟ فلان بازیگر هالیوود؟؟ یا دکتر الهی قمشه ای، دکتر کزازی(شاهنامه پژوه) ، دکتر اسماعیل آذر(مجری و تهیه کننده برنامه های مشاعره ی تلویزیون)، علامه جلال الدین همایی، علامه دهخدا؟؟؟ ۳.خانواده آیا سبک و ساختار خانواده های اجدادمون به این شکل بود؟؟ شخص مادر، در قدیم چقدر از پدر حرف شنوی داشت و احترامش رو نگه میداشت؟؟ در الآن چقدر هست؟ ، بچه ها چقدر از پدر و مادر حرف شنوی داشتن؟ ، الآن چقدر دارن؟؟ میزان طلاق ها ، بچه های طلاق و بی سرپرست در قدیم چقدر بود؟؟ الآن چقدر هست؟؟ آیا میشه حتی کمی به اون ساختارها برگشت؟؟ ناگفته نمونه که در نا کار آمدیِ این ساختارهای این دوره زمونه همین بس که ، همه ی ما از وضع موجود ناراضی هستیم، از اقتصاد، طب و پزشکی ، معماری، ازدواج و تشکیل خانواده، تا "ریشه ای ترین" ساختار، یعنی آموزش و تربیت بچه ها. اقتصادی که ربوی هست، طب شیمیایی ای که خوب شدنی در کار نیست و باید همیشه بیمار بود و پول داد، آموزش و پرورشی که بچه ها به بدترین شکل ممکن ، جدا میشن، توسط مدارسِ نمونه دولتی، تیزهوشان، غیر انتفاعی ، مدرسه ی فرهنگیان، مدرسه سپاهیان ، هیئت امنایی و غیره آیا برای احیایِ یک تمدن باید نظام آموزشی، الگوها و خانواده رو احیا کرد؟؟؟ این سوالات پیش زمینه اون دلایلی هست که من و همسرم تصمیم گرفتیم فرزندمون رو به مدرسه نفرستیم، اگه دوست داشتید در زمان های مختلفِ شبانه روز، به این سوالات فکر کنید، اگه روزی رسید که طالب اون دلایلِ اصلیِ نا کار آمدیِ ساختارِ آموزش و پرورش و آموزش عالی شُدید، اون دلایل رو هم، حضوری، خدمتتون عرض خواهم کرد. 💡@FANUSESHAB