شبکه نفوذ (۱۳) تمرد بنی‌اسرائیل و عدم اطاعت از ولی خود با دستور خداوند (یا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ...) موسی(ع) که چندین سال برای چنین روزی تلاش می­کرد، در این نقطه از عملیات، با این جواب بنی‌اسرائیل مواجه شد: «قالُوا یا مُوسى‏ إِنَّ فِیها قَوْماً جَبَّارِینَ وَ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها حَتَّى یَخْرُجُوا  مِنْها فَإِنْ یَخْرُجُوا مِنْها فَإِنَّا داخِلُون» «گفتند ای موسی! در آنجا قومی جبارند و ما به آن سرزمین درنیاییم تا آنگاه که جباران بیرون شوند. اگر آنان از آن خارج شوند، ما داخل می­شویم» (مائده، 22). هرچه موسی برای انجام این عملیات تلاش کرد، موفق نشد و تمرد از فرمان خداوند (فرمانی که به نفع خودشان بود) و عدم اطاعت از ولی امر‌شان (حضرت موسی) را برگزیدند «قالَ رَجُلانِ مِنَ الَّذِینَ یَخافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمَا ادْخُلُوا عَلَیْهِمُ الْبابَ فَإِذا  دَخَلْتُمُوهُ فَإِنَّکُمْ غالِبُون‏ وَ عَلَى اللَّهِ فَتَوَکَّلُوا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِین «دو مرد از آنان که پرهیزکاری بیشتری داشتند و خدا، نعمتشان عطا کرده بود، گفتند: از این دروازه داخل شوید و چون به شهر درآمدید، شما پیروز خواهید شد و بر خدا توکل کنید اگر از مؤمنان هستید»(مائده، 23). نصیحت ناصحان و مؤمنان بر بنی‌اسرائیل سودی نبخشید و آنها که از زمان یوسف برتری قوم را دیده بوند و نیز حضرت موسی تاکید کرده بود که قوم برگزیده هستند و تنها زندگی آسوده و خوش را می­خواستند، برای تحقیر موسی و وعده‌هایش گفتند ای موسی ما بیرون میمانیم و تو و خدای خودت بروید سرزمین مقدس را آزاد کنید آنگاه ما می‌آئیم «قالُوا یا مُوسى‏ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فِیها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُون» «گفتند ای موسی! تا وقتی که جباران در آنجایند، هرگز بدان شهر داخل نخواهیم شد. ما اینجا می­نشینیم تو و پروردگارت بروید و نبرد کنید» ‏(مائده، 24) همه تلاش موسی برای نجات این قوم، در سال­های پرالتهاب و مهیاسازی آنها برای عملیات بزرگ، با تمرد بنی‌اسرائیل ناکام ماند. موسی آخرین چاره پیامبران را در مورد آنان به کاربست و از آنان به خدا شکایت و درخواست جدایی از قوم کرد. «قالَ رَبِّ إِنِّی لا أَمْلِکُ إِلَّا نَفْسِی وَ أَخِی فَافْرُقْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِین» «گفت ای پروردگار من! من تنها، مالک نفس خودم و برادرم هستم. میان من و این مردمِ نافرمان جدایی بینداز» (مائده 25)‏. دعا و نفرین موسی به اجابت رسید و خداوند بنی‌اسرائیل را گرفتار عذابی از نوع دیگر کرد: «قالَ فَآنها مُحَرَّمَةٌ عَلَیْهِمْ أَرْبَعِینَ سَنَةً یَتِیهُونَ فِی الْأَرْضِ فَلا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفاسِقِین» «خداوند (به موسى) فرمود: این سرزمین تا چهل سال بر آنها حرام (ممنوع) است (و به آن نخواهند رسید) پیوسته در زمین سرگردان خواهند بود و درباره (سرنوشت) این جمعیت گنه‌کار غمگین‌مباش» (مائده، 26).‏ خداوند این سرزمین را مقدر ایشان کرده بود اما آنان از ولی خویش اطاعت نکردند و به سرگردانی چهل ساله دچار شدند. آنها به گونه‌ای در این سرزمین سرگردان شدند که نمی­توانستند راه خروج را بیابند. موسی در میان آنان بود اما نمی­توانستند از راهنمایی او سودی ببرند. در همین مدت، موسی و هارون از دنیا رفتند و بنی‌اسرائیل با تمام پیشرفت­های آموزشی و تجربی و ثبت خاطره در تاریخ، از محل قبر پیامبرشان آگاه نیستند چون موسی در زمانی از دنیا رفت که آنها سرگردان بودند.