🔰 نقدی بر لایحۀ «نحوۀ برگزاری تجمعات و راه‌پیمایی‌ها» ✍ مصطفی سمیعی 🔹 علی‌رغم تمام انتقاداتی که می‌توان به لایحه مذکور داشت، با این حال به عنوان گام اولی که برای ضابطه‌مند کردن اعتراضات صورت گرفته است، اقدام مثبتی است. به این معنا که قانون‌گذار به این درک رسیده است که اعتراض نیز نوعی از مشارکت سیاسی است که به صورت سلبی رقم می‌خورد. 🔹 بنابراین مهم‌ترین شاخص برای بررسی عملکرد یک سیستم حکمرانی، میزان انعطافی است که در برابر معترضین از خود نشان می‌دهند. این انعطاف به منزله کوتاه آمدن از اصول یا قرارداد اجتماعی اولیه نیست بلکه به این معناست که ساختار حکمرانی، توانایی قرار دادن یک مسئله در دستور کار را خود را داشته باشد و به نحو مطلوبی به آن پاسخ دهد. 🔹 نباید از اعتراض ترسید بلکه به آن به مثابه یکی از سازوکارهای بازخوردگیری ساختار حکمرانی نگریست؛ البته از شمول این گزاره، اعتراضات ساختارشکنانه‌ای که اصول اساسی حاکمیت را خدشه‌دار می‌کنند را باید خارج کرد. همان‌طور که هیچ کشوری اجازه هرج‌ومرج و برهم نظم نظم و آرامش عمومی را برنمی‌تابد. 🔹 به‌عنوان یک پیشنهاد می‌توان به سازوکارهایی اندیشید که هاضمه نظام سیاسی را برای دربرگیرندگی هرچه بیشتر صداهای مختلف در جامعه افزایش دهد. اگر گروه‌های مشروع و قانونی متنوع در جامعه از سوی حاکمیت برسمیت شناخته شوند، می‌توان به نحو مطلوب‌تری به اجرای این قانون امید داشت. ┄┄┅┅┅❅🇮🇷❅┅┅┅┄┄ 📲 با #اندیشکده_کریمه همراه باشید: 🆔 @KssiChannel 🌐 https://eitaa.com/KssiChannel 🔸️ روابط عمومی و امور بین‌الملل اندیشکده مطالعات راهبردی کریمه ┄┄┅┅┅❅🇮🇷❅┅┅┅┄┄