🔴با تحریم چه کنیم؟ ⭕️تحریم؛ زهری که پادزهر خود را می سازد 🔻دنیایی که تمام روابط و مناسبات آن بر پایه مادیات و قدرت استوار است، با ملت های ضعیف و متکی به اغیار، هرگز سر سازگاری ندارد. 🔻در دورانی که مستکبران دنیا، تمام کشورهای جهان را در دو دسته سلطه گر و سلطه پذیر خواسته اند، ملت ما زمانی از بند سلطه گری های قدرت های ظالم رهایی می یابد که مستقل باشد و هرگز اسباب تأمین نیازهای خود را در آنسوی مرزهای جغرافیایی خود نبیند. 🔻هر نیاز ما، بهانه ایست در دست دشمنان این مرز وبوم تا به پای برآورده کردن آن احتیاج و ضرورت، استقلال سیاسی ما را که زاییده انقلاب اسلامی ماست ذبح کنند. 🔻اگر ما با تکیه به آن ظرفیت هایی که در درون خود داریم، چنان به بنای اقتصاد خویش، مقاومت و استحکام بخشیده بودیم که چنین بنایی با تکانه های اقتصادی جهان همچون لرزش پایه های اقتصاد لیبرالی و نیز تکانه های متخاصم چون تحریم های آمریکا و هم پیمانانش، نمی لرزید و دچار به هم ریختگی نمی شد، دیگر نقطه ضعفی در دست دشمنان این کشور باقی نمی ماند که دست روی آن بگذارند و به تهدید دریغ کردن آن بر ما، دائما آواز بدآهنگ و آزار دهنده تحریم را در گوشمان عربده کشند و مجبورمان کنند از پیشرفت های علمی درون زای خود همچون انرژی هسته ای که 3000 کاربرد در زندگی دارد عقب نشینی کرده و آن را با بتن پرکنیم! 🔻امروز، آن چه که اقتصاد ما را در عرصه جهانی، دچار فروریختگی و تزلزل میکند، نفت است. کالای گرانبهایی که در دست ما و متعلق به ماست اما سیاست آن در دست ما نیست. در دنیای امروز، نفت به سیاست های بین المللی، کمپانی ها و مستکبران عالم وابسته است. یک روز قیمت آن را بالا می برند تا کشوری پولدار شود، روز دیگر قیمت آن را پایین می آورند تا کشوری را در تنگنای اقتصادی قرار دهند و یک روز هم خرید نفت از یک کشوری را تحریم می کنند تا به واسطه آن، رفتار سیاسی اش را مهار کنند! و این خطای بزرگی است که کشوری، اقتصاد خود را بر پایه چنین کالایی که سیاست بازان فریبکار دنیا، سرنوشت آن را رقم میزنند، قرار دهد و حقیقت تلخ آن است که اقتصاد ما بر همین بنای کج و در حال ریزش تکیه دارد. 🔻فروش نفت خام، به بهایی ناچیز و چرخاندن اقتصاد کشور به واسطه درآمد آن، ناپخته ترین رفتاریست که یک کشور در قبال منابع و امتیازات طبیعی و ارزشمند ملی خود و برای مدیریت اقتصاد خود می تواند داشته باشد. 🔻این شیوه چرخاندن اقتصاد کشور چه بد سرانجام است آنجا که یک روز باید عزا بگیریم که قیمت نفت پایین آمد یا عزا بگیریم که فروش نفت ما با تحریم های دشمن مواجه شد. 🔻 عادت کرده ایم به این اقتصاد بیمار و ساده انگارانه، فروش بیشتر نفت خام را مایه رونق اقتصاد می دانیم، کشور را بی نیاز از پرداختن به راه های درآمدزایی دیگر تصور می کنیم و تلاش برای کنار زدن تحریم فروش نفت خام را، تنها راه حل مشکلات اقتصادی خویش می دانیم. 🔻تا کی می خواهیم دل خوش کنیم به فروش نفتی که قیمتش را بیگانگان برنامه ریزی میکنند و تا از مظلومی در این روزگار حمایت می کنیم یا قدرت دفاعی خودمان را افزایش می دهیم، قلدرهای عالم راه فروش آن را بر ما می بندند یا ارز حاصل از فروش آن را در جایی بلوکه می کنند؟ تا کی می خواهیم این ذلت را به جان بخریم که آمریکا و اروپا، هر گاه اراده کنند می توانند نفت ما و فروش انواع کالاهای ضروری را که بعضا با جان ملت سر و کار دارند، بر ما تحریم کنند؟ 🔻چرا یکبار برای همیشه هر چند با سختی و مشقت، با رونق بخشیدن به تولید و اقتصاد درونی، خود را از این سر گردنه بگیران جهانی بی نیاز نکنیم؟ 🔻اگر امروز، تلاش نکنیم تا به مرحله ای برسیم که اختیار نفت خود را به دست بگیریم و اقتصاد خود را بر پایه «تولیدات منهای نفت» و محصولات نفتی با ارزش افزوده بالا بنا نهیم، تا همیشه تاریخ باید از تشرهای تحریم کنندگان بهراسیم. 🔻باید از همان روز که تحریم شدیم، دل قوی می داشتیم به همت و داشته های خود و هر آنچه را که به بهانه تحریم از آن بی بهره شدیم می ساختیم، تا بی نیاز از دیگران می شدیم و اگر احیاناً به دلایل منطقی اقتصادی مجبور می شدیم از کشورهای دیگر کالایی وارد کنیم، آنها برای تامین کالای استراتژیک دیگری به ما وابسته بودند، تا هیچ قدرتی در دنیا نتواند استقلال سیاسی و غرور ملی ما را به مسلخ باج خواهی های بی پایان خود بکشاند. 🔻تحریم آن زهری است که اگر ملت مبتلا به آن، خودباوری و همت داشته باشد، پادزهر خود را می سازد. 🔻در این راه، مجموعه دولت و ملت باید بکوشند تا در یک دوره مهم و حساس، از رنج و آزاری که تحریم ها تحمیل می کنند بگذرند. 🔻مردم به میدان تولید و کارآفرینی بیایند و دولت اسباب حمایت از کار و تولید آنها را فراهم کند و به تامین مقدمات و ضروریات کار آنها مبادرت ورزد تا هر آنچه را که کشورهای دیگر از ما دریغ می کنند خود بسازیم. ادامه 👇👇