🔹 سن هشت تا ده سالگی: در این سن، ترس کودک کم‌تر می‌شود و اگر از چیزی می‌ترسد، منطقی است. کودک بیش‌تر از قصور در انجام تکالیف خود در مدرسه و یا از عدم موفقیت خود در مدرسه می‌ترسد. بعضی از کودکان در این سن، به دیگران و حتی به دوستان خود می‌گویند که از تاریکی یا از تنها ماندن در خانه و حتی از هیچ چیز دیگری نمی‌ترسند. کودکان از چیزهایی که پدر و مادر مخصوصاً به آن‌ها توجه دارند و کودکان را همیشه از آن‌ها دور می‌کنند (مانند تصادف با اتومبیل و یا این که کسی آن‌ها را گول بزند)، نمی‌ترسند و واهمه‌ای ندارند. موضوع‌های ترسناک مانند طوفان که افراد بالغ از آن‌ها می‌ترسند، برای کودکان حتی در سنین بلوغ ترسناک نیست. هر چه کودک بزرگ‌تر می‌شود، ترس او روی وقایع و تجربیاتی که قبلا خود کودک با آن برخورد داشته است متمرکز می‌شود، چه آن‌هایی که واقعا ترسناک بوده و چه آن‌هایی که ترسناک نبوده است. از طرف دیگر اگر پدر و مادر به طور آشکار یا غیر آشکار از چیزی ترسیدند، ترس آن‌ها به کودک منتقل می‌گردد. به طور مثال اگر پدر و مادر از بمب و موشک و هواپیما بترسند و از انفجار و تخریب آن برای دیگران صحبت کنند، کودک نیز از هواپیما و بمب و انفجار می‌ترسد و حتی ترس او بیش‌تر می‌شود، به طوری که اگر صدای هواپیمایی را بشنود، اظهار ترس و وحشت خواهد کرد. #تربیت_فرزند #ترس_کودک [💕 فرزنــد رضوے 💞] 🦋🔎 @FarzandeRazavi