📚 سینمای مردم شناسانه و سینمای پیشرفته 🔖 فیلم مردم شناسانه «Ethnographic film» 💠 این نوع سینما تلاش دارد تجربه‌های اجتماعی و فرهنگی گروه خاصی از انسان‌ها را به تصویر بکشد. هدف فیلم مردم شناسانه تفسیر یک جامعه مشخص و ویژه است و متفاوت از انواع مستندهایی است که موضوعات‌شان، پرسش‌های ملی اجتماعی و سیاسی است. برای مثال تمامی آثار مهم «رابرت فلاهرتی» از فیلم های مردم شناسانه هستند. 📌 این دسته از فیلم ها: «نانوک شمال ۱۹۲۲»، تصویری قهرمانانه از زندگی یک اسکیمو در خلیج در کانادا، «فیلم موآنا ۱۹۲۶»، تصویری از سنت های قبیله‌ای ساموان، «مردی از آران ۱۹۳۴»، شرحی از واقعیت های دشوار زندگی یک خانواده در جزیره‌ای دور افتاده در ایرلند و «داستان لوئیزیانا ۱۹۴۸»، نگاهی شاعرانه به رودخانه‌ای در جنوب آمریکا هستند. 📌از دیگر پیشاهنگان اولیه مردم شناس در سینما می توان از «مریان سی کوپر و ارنست شودساک» برای فیلم «علفزار 1925» یاد کرد که سفر قبیله‌ای عشایری در ایران مرکزی را نشان می‌دهد. 📌 این دو مستند پرداز هم همچون «فلاهرتی» تلاش دارند برای ضبط فرهنگ موضوعات‌‌شان، در نهایت بی‌طرفی و بدون پیش داوری‌های ممکن آثار خود را بنا کنند. این پیش‌شرط ویژه در تمامی فیلم‌های مردم‌ شناسان دیده می‌شود. مردم شناسان معاصر در فیلم‌های‌شان به گونه‌ای طبیعی برای ثبت دقیق و به دست آمدن مواد خام تصویری از موضوعات فرهنگی‌شان، از نماهای دور به مراتب بیشتر استفاده می‌کنند. «جان کوهن» در فیلم «کوئروها: یک شکل بقاء 1978» از این روش در مطالعه مردم شناسانه سرخ پوستان قبیله «کوئرو» در شرایط بدوی کوه‌های «آند»در پرو، بهره جسته است. 📌برخی از فیلم‌های داستانی نیز دارای گرایش‌های مردم شناسانه هستند: «دختر معدنچی 1980»، «داستان کی جو 1992» ، «پیش از غروب 2000» و «شهر مردان 2007» نیز از این دست فیلم ها هستند. 🌿@GeraFilm1 🔖 سینمای پیشرفته «Expanded cinema» 💠 این اصطلاح را می‌توان اصطلاح عمومی به مفهوم جستجو به دنبال شیوه‌های بسیار فناورانه در هنر سینما دانست. این نوع سینما شامل انواع استفاده فناورانه به عنوان مثال استفاده از چند دستگاه پخش در نمایش فیلم تا فیلم‌های کامپیوتری و بازی‌های ساده‌ی سایه و نور، تلاش‌های هنرمندانه برای خلق تصاویر متحرک و فضاهای چندرسانه‌ای که روی حواس ما اثر می‌گذارند، می‌شود. 📌هنرمندان «سینمای پیشرفته» غالباً با جوهر حرکت سر و کار دارند که همواره سینماگر را به کشف مجدد از سه اصل در سینما وسوسه کرده است. این سه اصل: نور، زمان و مکان (فضا) است. فیلمسازان «سینمای پیشرفته» به دور از فیلم‌های "طوطی قوطی" (منظور فیلم های کلاسیک داستانی است) که به صورت معمول در سالن‌های سینما به صورت تجاری نمایش داده می شود تلاش دارند هر یک از فیلم‌های‌شان را به یک تجربه اصیل و بدیع تماشایی تبدیل کنند. برنامه یک سالن سینمای پیشرفته شامل این عناصر می شود: ۱- استفاده چند رسانه‌ای شامل اجرای زنده ٢- فناوری ویدیو و ٣- نظام نمایش چند رسانه‌ای. 📌اصطلاح «سینمای پیشرفته» اولین‌بار از سوی یک منتقد سینما به نام «جین یانگ بلود» به کار گرفته شد. 🌿@GeraFilm1